پاكى حضرت مريم(عليها السلام) - مسيحيت نسخه متنی

پاكى حضرت مريم(عليها السلام)

با وجودى كه مسيحيان معتقد به آموزه ى «گناه ذاتى»[1] هستند و تمام انسان ها را تا زمانى كه غسل «تعميد» انجام نداده باشند، گناهكار مى شناسند، درمورد حضرت عيسى و مريم استثنا قايل شده اند و حكم به طهارت و پاكى آن دو مقدس مى كنند; با اين تفاوت كه در مورد حضرت عيسى قايل به پاكى اوّلى و ذاتى، هستند، اما در مورد حضرت مريم اين سؤال وجود دارد كه از چه زمانى وى از گناه مبرّا شده است؟ نويسنده اى مسيحى مى نويسد:

آنسلم (1033 ـ 1109 م) بر اين باور بود كه مريم با گناه اوليه به دنيا آمده است. برخى، از جمله آكوئيناس (1225 ـ 1274 م) معتقد بودند كه وقتى نطفه ى مريم بسته شد، گناه اوليه در او وجود داشت، اما پيش از آن كه به دنيا آيد از هر گناهى تطهير شد; و بالاخره داتز اسكوتوس (1265 ـ 1308 م) اين نظر را مطرح كرد كه لقاح حضرت مريم «لقاح مطهر»[2] بوده است... استدلال وى بر اين اساس بود كه محفوظ نگاه داشتن وى از گناه اوليه، از تطهير كردن او از اين گناه، عملى كامل تر محسوب مى شود. از ديد او، عيسى مسيح به عنوان نجات دهنده ى كامل بايد كسى را به كامل ترين طريق ممكن نجات بخشد و براى چنين نجاتى چه كسى را مناسب تر از مادر او مى توان يافت؟[3]

موضوع لقاح مطهر تا مدت ها مورد اختلاف بود، اما در نهايت كليساى كاتوليك آن را پذيرفت. در سال 1854 م، پاپ پيوس نهم در يك فرمان پاپى كه به نام «Ineffabilis Deus» مشهور است، آموزه ى «لقاح مطهر» را يكى از اصول ايمانى كليسا معرفى كرد.[4]

اين فرمان در شوراى واتيكان اول (1870 م) يكى از اركان ايمان در مذهب كاتوليك گرديد.[5]

[1]. در اين مورد در فصل هشتم توضيحاتى خواهد آمد.

[2]. Immaculate Conception.

[3]. تونى لين، تاريخ تفكر مسيحى، ترجمه ى روبرت آسريان، ص 476.

[4]. همان، ص 476 ـ 477.

[5]. پطرس بستانى، دايرة المعارف، ج 5، ص 784; به نقل از: مسيحيت شناسى مقايسه اى، ص 29.