لطفا منتظر باشید ...
پرسش : اعتقاد به معاد در مسيحيت چگونه است؟
معادشناسى اسلامى و مسيحى چه شباهت ها و تفاوت هايى دارند؟پاسخ : صدها آيه در قرآن مجيد به گونه اى به مسئله ى حيات پس از مرگ و حساب و كتاب و ميزان و بهشت و جهنم و... اشاره دارند. اما در كتاب مقدس اين گونه نيست و آيات معاد بسيار كم اند; در تورات ذكر صريحى از معاد نيامده و در اناجيل نيز چند آيه بيشتر در اين زمينه وجود ندارد. با اين حال، هم يهوديان و هم مسيحيان به معاد عقيده دارند و براى اثبات آن به آياتى از تورات كه بالملازمه به حيات پس از مرگ دلالت دارد، يا آياتى از اناجيل كه به مسئله ى معاد و حيات پس از مرگ اشاره دارد، استناد مى كنند.[1]ماهيت مرگ
در مسيحيت واژه ى «مرگ» يا «موت» در سه معنا به كار مى رود: يكى مرگ جسمانى و يا انفصال نفس از بدن; در اين حال روح فانى نمى گردد، ولى چون رابطه اش با بدن قطع شده، وضع آن تغيير مى كند.[2] ديگرى مرگ روحانى، كه وضع روح انسان قبل از نجات و مردن در خطا و گناه است[3] و سوم مرگ دوباره است كه نفس ابدى از حضور خدا منع گرديده به محكوميت و مجازات ابدى محكوم و به جهنم برده مى شود.[4]به گفته ى عهد قديم، انسان ها اعم از نيك و بد، پس از مرگ به «هاويه» منتقل مى شوند:يعقوب منتظر بود كه در «هاويه» نزد فرزند خود يوسف برود.[5]ولى در عهد جديد آمده است:انسان ها پس از مرگ به «عالم اموات» مى روند.[6] كه هر دو يك معنا را مى رسانند.[7]از مطالعه ى كتاب مقدس چنين نتيجه مى گيريم كه مرگ نابودى نيست، بلكه انتقال است و پس از مرگ، زندگى روح و حيات همراه با شعور و آگاهى ادامه خواهد يافت.[8]تعبير قرآن مجيد درباره ى مرگ كه بسيار تكرار شده، واژه ى «توفّى»[9]است كه به معناى «چيزى را به طور كامل دريافت كردن» است. فرستاده ى خدا انسان را دريافت مى كند و نزد خدا مى برد و يا خدا خود، انسان را دريافت مى كند.از آيات قرآن نيز استفاده مى شود كه ماهيت و حقيقت انسان غير از اين بدن مادى است و آن حقيقت پس از مرگ به حيات خود ادامه مى دهد.[10][1]. ر.ك: راب اُ. كهن، گنجينه اى از تلمود، ص 363، انجيل متى، 22: 23 ـ 32، 25: 41 ـ 46 و ا ئ 8: 12; انجيل لوقا، 16: 21 ـ 31.[2]. سفر پيدايش، 3: 11.[3]. دوم تيموتاوس، 1: 10 ـ 11.[4]. مكاشفه، 20: 10، انجيل يوحنّا، 3: 26، ر.ك: جيمس انس الاميركانى، نظام التعليم فى علم اللاهوت القويم، ج 2، ص 487.[5]. پيدايش، 37: 35 و نيز آيات: مزامير، 6: 5 و 9: 17، ايوب، 4: 13 و 17 و... .[6]. انجيل لوقا، 16: 23، اعمال رسولان، 2: 27 و 13، مكاشفه، 1: 18 و 6: 8 و... .[7]. هنرى تيسن، الهيات مسيحى، ص 363.[8]. اشعياء، 14: 9 ـ 11 و 15 ـ 17; انجيل متى، 22: 31 ـ 32، و انجيل لوقا 16: 19 ـ 31.[9]. ر.ك: سوره ى انعام، آيه ى 61، سوره ى نساء، آيه ى 97، سوره ى نحل، آيه ى 28 و 32، سوره ى انفال، آيه ى 50 و... .[10]. آيات اشاره شده; و ر.ك: سوره ى محمد، آيه ى 27 و سوره ى سجده، آيه ى 11.
