اوضاع اقتصادى واتيكان - مسيحيت نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مسيحيت - نسخه متنی

سيد محمد اديب آل على؛ ويراستاران: محمدجواد شریفی، حمیده انصاری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


اوضاع اقتصادى واتيكان

از نظر اقتصادى، واتيكان يكى از ثروتمندترين كشورهاى جهان محسوب مى شود. تنها در سال 1989 م مبلغ 48 ميليارد لير ايتاليا از صدقات مؤمنان به حساب واتيكان وارد شده است. اين مبلغ در سال 1999 م. به بيش از 58 ميليون دلار رسيد.[1]

به لحاظ بيرونى، كليساى جهانى كاتوليك داراى تشكيلاتى عريض و طويل و خيره كننده است. براى اداره ى اين مجموعه، پاپ حدود 2500 كارمند در تشكيلات مركزى در اختيار دارد كه براى اداره ى آن 360 ميليون مارك هزينه مى كند. نيمى از اين بودجه صرف پرسنل و ساختمان هاى ادارى و باقيمانده ى آن صرف راديو واتيكان كه به تنهايى 400 كارمند دارد و هم چنين صرف رايانه و اينترنت مى شود.[2]

منابع عمده ى درآمد واتيكان، علاوه بر مؤسسات و موزه هاى وابسته به واتيكان، اوراق بهادارى است كه در محل هاى مناسبى سرمايه گذارى شده اند و جمع مبلغ آنها به يك ميليارد مارك مى رسد. اسقف هاى آلمانى با 15 ميليون مارك بيشترين كمك هاى مالى خارجى را به واتيكان مى كنند و اسقف هاى آمريكايى در رتبه ى دوم قرار دارند. مبالغى كه داوطلبانه در كليساهاى محلى جمع آورى و در اختيار پاپ قرار مى گيرد، بالغ بر هشتاد ميليون مارك است.[3]

همه روزه عده ى زيادى بانكىِ باتقوا در اتاق خريد و فروش مؤسسه ى «APSA»، كه اداره ى دارايى هاى واتيكان را به عهده دارد، مقابل صفحات كامپيوتر نشسته و در حالى كه به ديوار پشت سرشان صليب و عكس پاپ آويخته است، به معامله ى سهام و ارز مشغول اند.[4] ميزان دارايى هاى واتيكان در سال 1989 م، بيش از 516 ميليارد لير اموال منقول و وجه نقد، و حدود 390 ميليارد لير اموال غيرمنقول بوده است.[5]


[1]. مجتبى عبد خدائى، واتيكان، ص 171.

[2]. مصطفى بروجردى، واتيكان، ص 151.

[3]. مجتبى عبد خدايى، واتيكان، ص 175.

[4]. مصطفى بروجردى، واتيكان، ص 152. هم چنين ر.ك: مجتبى عبدخدايى، واتيكان، ص 164 ـ 174.

[5]. مجتبى عبدخدايى، واتيكان، ص 175.


/ 93