حواريون در قرآن - مسيحيت نسخه متنی

حواريون در قرآن

در قرآن مجيد در سه مورد به صراحت از حواريون حضرت عيسى(عليه السلام)ياد شده است. در يك جا آمده است:

و ياد كن هنگامى را كه به «حواريون» وحى كردم كه به من و فرستادگانم ايمان آوريد. گفتند: ايمان آورديم و گواه باش كه ما مسلم هستيم.[1]

بعضى از مفسران قرآن با توجه به ارتباط وحيانى حواريون با خداوند، احتمال پيامبر بودن تمام آنان را مطرح كرده اند:

از مجموعه قرائن ذكر شده در آيات كريمه و روايات، استفاده مى شود كه تمامى حواريون مقام نبوت داشته اند.[2]

اگر حواريون پيامبر نبوده باشند، وحى در آيه ى ذكر شده را به «وحى الهامى» تفسير مى كنيم ولى به هر حال دلالت بر مرتبت ويژه ى آنان دارد.[3]

در جاى ديگر از قرآن مجيد به تجديد پيمان حواريون با حضرت عيسى(عليه السلام)، پس از احساس انحرافاتى در ميان بنى اسرائيل، اشاره شده است.[4]

آيه اى از قرآن نيز به تبليغ رسولان اشاره كرده است.[5]

[1]. سوره ى مائده، آيه ى 111.

[2]. سيد محمد حسين طباطبايى، الميزان فى تفسير القرآن، ج 3، ص 204، ذيل آيه ى 52 سوره ى آل عمران.

[3]. مسيحيت شناسى مقايسه اى، ص 86.

[4]. سوره ى آل عمران، آيه ى 52.

[5]. سوره ى يس، آيه ى 13 و 14.