حق و باطل نسخه متنی

اهانت به مقام يك پيغمبر است كه به او بگويند آقا زني كه در خانه توست بدكاره است و بچه اي را كه از تو نيست به ريش تو بسته است ! گفت بله ، بعضي از مردم كوفه آيه را چنين مي خوانند حضرت فرمود : دروغ مي گويند اينها آيه قرآن را تحريف مي كنندآيه اين است : انه عمل غير صالح اين مجسمه عمل فساد است ، باشد پسر تو اين ، پسر تو از نظر نسلي است ولي واقعا جزء خاندان معنوي تو نيست ، جزء خاندان مادي توست اي نوح چرا از چنين پسر فاسد و فاسقي شفاعت مي كني ؟ ! بنابراين تقاضاي يك پيغمبر بزرگ ، پيغمبري كه اولوالعزم است ، مبني بر اينكه خدايا اين پسر را به من ببخش پذيرفته نشد و رد شد به طوري كه در روايات وارد است نوح ساليان دراز گريه مي كرد و از اين خواهش نابجائي كه كرده بود ، استغفار مي نمود . بعد حضرت رضا فرمود مگر پسر نوح پيغمبرزاده نبوده ؟ اي زيد ! پس چرا خداي تبارك و تعالي حاضر نشدخواهش يك پيغمبر را درباره يك پيغمبرزاده بپذيرد ، و گفت او فاسق و فاسد و مجسمه عمل غير صالح است شما از اين بهتر چه مي توانيد پيدا كنيد ؟ روايت ديگري برايتان بخوانم كه در كافي است معلوم مي شود از همان زمانها معمول بوده است كه حديث و روايت را مسخ و تحريف مي كرده اند. شخصي آمد خدمت حضرت صادق عليه السلام عرض كرد حديثي از شما روايت كرده اند ، مي خواهم بدانم درست است يا نادرست راجع به ولايت و مسئله عمل است آيا راست است كه شما فرموده ايد : اذا عرفت فاعمل ما شئت ( 1 ) يعني هر وقت معرفت به امامت درست شد هر اندازه و هر چه مي خواهي عمل كن حضرت فرمود : بلي من اين جمله را گفته ام عرض كرد : و ان زنا و ان سرق ( 2 ) ؟ آيا معني حرف شما اين استكه اگر كسي معرفت به امام پيدا كرد هر كاري كه دلش مي خواهد ولو زنا و يا دزدي بكند ؟ تا اين جمله را گفت امام بر آشفت و گفت : واي بر شما ، شما اينجور معني كلام ما را مي فهميد ؟ معني اين جمله اي كه من گفتم ، اين نيست كه شما فهميده ايد، مقصود من اين است كه وقتي امام را شناختيد و معرفت به امام پيدا كرديد ، آنگاه هر چه دلتان مي خواهد عمل صالح انجام دهيد ، براي اينكه امام را شناخته اي و مي فهمي چه جور عمل صالح انجام دهي ، شرط قبول عمل را پيدا كرده اي حالا كه امام شناس شده اي ، حالا كه علي شناس شده اي ، حالا كه حسين شناس شده اي ، هر چه مي خواهي عمل خير كن من كي گفتم وقتي امام را شناختي هر فسق و فجوري را كه خواستي انجام بده . ببينيد وقتي كه ما به قرآن كريم مراجعه مي كنيم ،وقتي كه به سنت پيغمبر و به روايات ائمه خودمان مراجعه مي كنيم ، مي بينيم عمل ، اصالت دارد مي بينيم آنها سعادت بشر را در گرو عمل بشر مي دانند يعني در گروه آن كاري كه با نيروي خود بشر بايد به وجود بيايد مي بينيم بشر را متوجه نيروي خودش مي كنند و تمام اتكاء ها و اتكالهاي موهوم را از او مي گيرند .

2 - 1 - اصول كافي جلد 4 ، صفحه 207.