لطفا منتظر باشید ...
خطبه 029-در نكوهش اهل كوفه
خطبه در يك نگاه:
همانگونه كه در ذكر اسناد خطبه آمد، بعضى از محققان، اين خطبه را بخشى از خطبه 27 دانسته اند.به نظر مى رسد كه واقعيت امر، چنين است، زيرا حال و هواى هر دو خطبه يكى است و هر دو نشان مى دهند كه مردم كوفه و عراق، در برابر حملات ايذايى معاويه و شاميان بسيار سست و خونسرد بودند، گويى نمى دانستند در اطرافشان چه مى گذرد و غارتگران شام چه مى كنند! امام، با ناراحتى شديد براى بيدار كردن افكار خفته و ارواح سست و تنبل آنها با شلاقهاى آتشين سخن، آنها را زير ضربات پى درپى خود قرار مى دهد، شايد به خود آيند و خطرى را كه از سوى شاميان خونخوار آنها را تهديد مى كند درك كنند و در برابر آنها به پا خيزند.ابن ابى الحديد، چنين نقل مى كند: بعد از جريان حكميت، بار ديگر اميرمومنان عليه السلام براى نبرد با معاويه آماده شد.وقتى اين خبر به گوش معاويه رسيد، به وحشت افتاد و نيروهاى خود را براى مقابله با امام عليه السلام فراخواند.اين وحشت زمانى افزايش يافت كه خبر حركت على عليه السلام از كوفه و عبورش از نخيله به گوش معاويه رسيد.معاويه براى ايجاد رعب و وحشت، ضحاك بن قيس فهرى را خواست و به او دستور داد به طرف كوفه حركت كند و هر كس را كه در اطاعت على عليه السلام مى بيند، مورد هجوم قرار دهد و اموالشان را غارت كند.در هيچ جا توقف نكند.اگر روز را در شهرى به سر مى برد، شب را در جايى ديگر باشد، ولى هرگز در برابر نيروهايى كه براى مقابله با او بسيج شده اند، مقاومت نكند.ضحاك، با حدود چهار هزار نفر نيرو حركت كرد و هر جا رسيد به قتل و غارت پرداخت و هر كس را در اطاعت امام عليه السلام ديد كشت.به كاروان حاجيان خانه خدا حمله برد و آنها را غارت كرد.عمرو بن عميس- برادرزاده عبدالله بن مسعود (صحابى معروف)- را با گروهى از يارانش در نزديكى قطقطانه شهيد كرد.وقتى اين خبرها به اميرمومنان على عليه السلام رسيد، مردم را براى مقابله با اين تهاجم توام با وحشيگرى فرا خواند.هنگامى كه گروهى سستى نشان دادند، حضرت خطبه بالا را ايراد فرمود.
