خطبه 057-با خوارج - شرح نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 057-با خوارج

اين يكى از سخنانى است كه امام عليه السلام به خوارج فرمود، در آن هنگام كه از مساله حكميت كناره گيرى كردند و شعار لا حكم الا لله را سر دادند.

خطبه در يك نگاه:

تعبيرات اين خطبه به خوبى نشان مى دهد كه بعد از تحميل مساله حكميت در صفين بر على عليه السلام و سپس برگشت خوارج از مساله حكميت، آنها معتقد بودند كه حكميت مخصوص خدا است و هر كس آن را انكار كند و به غير او بسپارد از دين خدا خارج شده است، اين سبك مغزان قشرى و بى منطق تا آنجا پيش رفتند كه گفتند: على عليه السلام نيز با قبول مساله حكميت از اسلام بيرون رفته و بايد به اين امر اعتراف كند و سپس توبه نمايد، در حالى كه پيشنهاد حكميت از سوى امام نبود، بلكه بر آن حضرت تحميل شد و به فرض كه چنين پيشنهادى از سوى امام بوده اصل مساله حكميت چيزى بر خلاف اسلام نيست، هر چند در صفين آن را تحريف كرده و از آن سوئاستفاده نمودند.

امام عليه السلام در اين خطبه به آنها نفرين مى كند و زشتى اين پيشنهادشان را يادآور مى شود، پس از آينده تاريك خوارج و ذلت و نابودى آنها خبر مى دهد.

ترجمه:

طوفانى (از بلاها) بر شما مسلط شود و همه شما نابود شويد، اين چه پيشنهادى است كه به من م
ى كنيد؟ آيا بعد از ايمانم به خدا و جهادم با رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم به كفر خويش اعتراف كنم؟! اگر چنين كنم گمراه شده ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود، (اميدوارم) به بدترين جايگاه رهسپار شويد و به راه گذشتگان خود (مشركان عصر جاهليت) بازگرديد.

بدانيد كه به زودى بعد از من خوارى و ذلت تمام وجود شما را فراخواهد گرفت و گرفتار شمشير برنده اى خواهيد شد، مستبدان زورگو بر شما حكومت خواهند كرد و اين امر به صورت سنتى از سوى ستمگران در ميان شما باقى خواهد ماند.