خطبه 048-هنگام لشكركشى به شام - شرح نهج البلاغه نسخه متنی

خطبه 048-هنگام لشكركشى به شام

خطبه در يك نگاه:

اين خطبه در واقع داراى دو بخش است: بخش اول طبق معمول بسيارى از خطبه ها، حمد و ثناى الهى است در برابر نعمتهاى بى پايانش كه به بندگانش ارزانى داشته است، و امام عليه السلام با تعبيراتى بسيار زيبا و روح پرور از آنها ياد مى كند، و خدا را به خاطر آنها مى ستايد.

در بخش دوم لشكريان خود را از برنامه اى كه در پيش دارند آگاه مى سازد، و مسيرشان را به آنها نشان مى دهد كه از كجا بايد بگذرند تا به مقدمه لشكر كه از پيش فرستاده شده است بپيوندند.

سپس قبايلى را كه در اطراف دجله زندگى مى كنند بسيج نموده و به همراهى هم به سوى دشمن حركت كنند، ظاهرا امام عليه السلام مى خواهد به يارانش در نخيله، كه جمعيت زيادى نبودند، اين نكته را يادآور شود كه تنها شما نيستيد كه به سوى صفين مى رويد، گروه زيادى در مسير راهند كه آنها را بسيج مى كنيم و به شما مى پيوندند و جزء عده و عده شما مى شوند.

توضيح اين كه حضرت عليه السلام مقدمه لشكر خود را به نقطه اى از ساحل فرات فرستاد و دستور داد آنجا بمانند تا امام عليه السلام با گروه ديگرى به آنجا برسد.

سپس از فرات عبور كنند و ساكنان اطراف دجله را براى مبارزه با لشكر شام بسيج
نمايند و هر سه گروه به سوى شاميان حركت كنند.

ترجمه:

ستايش مخصوص خداوند است، هر زمان شب فرارسد و پرده ظلمت فروافتد، و ستايش از آن پروردگار است هر زمان كه ستاره اى طلوع و غروب كند، و حمد ويژه خداوند است كه نعمتش هرگز پايان نمى پذيرد، و بخششهاى او را جبران نتوان كرد.

اما بعد: پيشتازان لشكرم را از جلو فرستادم، و دستور دادم كنار فرات را رها نكنند (و همچنان پيش روند) تا دستور من به آنها برسد، و من خود تصميم گرفتم از فرات بگذرم، و به سوى گروهى از شما كه در اطراف دجله مسكن گزيده اند رهسپار شوم و آنها را بسيج كنم، تا با شما به سوى دشمن حركت كنند و از آنها براى تقويت شما كمك بگيرم.