حديث كسا - مسند فاطمه (سلام الله علیها) نسخه متنی

حديث كسا

[ اين فصل هم چون فصل پيشين در باب اهل بيت است؛ ليكن به سبب اينكه حديث كسا و آيه ى تطهير خود نقطه ى درخشانى در اثبات انحصار اهل بيت پيامبر در خمسه ى طيبه است. از اين رو، براى آن فصلى خاص اختصاص داده ايم. ]

(63) را يت بخط الشيخ الجليل السيد هاشم، عن شيخه السيد ماجد البحرانى، عن الحسن بن زيد الدين الشهيد الثانى، عن شيخه المقدس الاردبيلى، عن شيخه على بن عبد العالى الكركى، عن الشيخ على بن هلال الجزائرى، عن الشيخ احمد بن فهد الحلى، عن الشيخ على بن الخازن الحائرى، عن الشيخ ضياءالدين على بن الشهيد الاول، عن ابيه، عن فخر المحققين، عن شيخه العلامة الحلى، عن شيخه المحقق، عن شيخه ابن نما الحلى، عن شيخه محمد بن ادريس الحلى، عن ابن حمزة الطوسى صاحب «ثاقب الماقب»، عن الشيخ الجليل محمد بن شهر آشوب، عن الطبرسى- صاحب الاحتجاج-، عن شيخه الجليل الحسن بن محمد بن الحسن الطوسى، عن ابيه شيخ الطائفة، عن شيخه المفيد، عن شيخه ابن قولويه القمى، عن شيخه الكلينى، عن على بن ابراهيم، (عن ابيه ابراهيم) بن هاشم، عن احمد بن محمد بن ابى نصر البزنطى، عن قاسم بن يحيى الجلاء الكوفى، عن ابى بصير، عن ابان تغلب البكرى، عن جابر بن يزيد الجعفى، عن جابر بن عبدالله الانصار، عن فاطمة الزهرا بنت رسول الله (صلى الله عليه و آله).

قال: سمعت فاطمة انها قالت: دخل على ابى رسول الله (صلى الله عليه و آله) فى بعض الايام فقال: السلام عليك يا فاطمة، فقلت: (و) عليك السلام، قال: انى اجد فى بدنى ضعفا، فقلت له: اعيذك بالله يا ابتاه من الضعف، فقال: يا فاطمة،ايتينى بالكساء اليمانى فغطينى به، فاتيته بالكساء اليمانى فغطيته به و صرت انظر اليه و اذا وجهه يتلالا كانه البدر فى ليلة تمامه و كماله.

فما كانت الاساعة و اذا بولدى الحسن (عليه السلام) قد اقبل و قال: السلام عليك يا اماه، فقلت: و عليك السلام يا قرة عينى و ثمرة فوادى، فقال (لى): يا اماه، انى اشم عندك رائحة طيبة، كانها رائحة جدى رسول الله (صلى الله عليه و آله). فقلت: نعم، ان جدك تحت الكساء.فاقبل الحسن نحو الكساء و قال: السلام عليك يا جداه، يا رسول الله، اتاذن لى ان ادخل معك تحت الكساء؟ قال (صلى الله عليه و آله): و عليك السلام يا ولدى، و يا صاحب حوضى قد اذنت لك،فدخل معه تحت الكساء؟.

فما كانت الاساعة و اذا بولدى الحسين (عليه السلام) قد اقبل و قال: السلام عليك يا اماه، فقلت: و عليك السلام يا ولدى، و يا قرة عينى و ثمرة فؤادى، فقال لى: يا اماه، انى اشم عندك رائحة طيبة، كانها رائحة جدى رسول الله (صلى الله عليه و آله). فقلت: نعم، ان جدك و اخاك تحت الكساء، فدنا الحسين نحو السكاء و قال: السلام عليك يا جداه، السلام عليك يا من اختاره الله، اتاذن لى ان اكون (ادخل) معكما تحت الكساء؟ فقال (صلى الله عليه و آله): و عليك السلام يا ولدى، و شافع امتى قد اذنت لك، فدخل معهما تحت السكاء.

قد اقبل عند ذلك ابوالحسن على بن ابى طالب (عليه السلام) و قال:

السلام عليك يا بنت رسول الله، فقلت: و عليك السلام يا اباالحسن و يا اميرالمؤمنين، فقال: يا فاطمة، انى اشم عندك رائحة طيبة، كانها رائحة اخى و ابن عمى رسول الله (صلى الله عليه و آله). فقلت: نعم، ها هو مع ولديك تحت الكساء، فاقبل على (عليه السلام) نحو الكساء و قال: السلام عليك يا رسول الله،اتاذن لى ان اكون معكم تحت السكاء؟ قال (صلى الله عليه و آله) له: و عليك السلام يا اخى و يا وصيى و خليفتى و صاحب لوائى قد اذنت لك، فدخل على (عليه السلام) تحت الكساء.

ثم اتيت نحو السكاء و قلت: السلام عليك يا ابتاه، يا رسول الله، اتاذن لى ان اكون معكم تحت الكساء؟ قال: و عليك السلام، يا بنتى و يا بضعتى قد ادنت لك، فدخلت تحت الكساء.

فلما اكتملنا جميعا تحت الكساء اخذ ابى رسول الله بطرفى الكساء و او ما بيده اليمنى الى السماء و قال: اللهم ان هولاء اهل بيتى و خاصتى و حامتى، لحمهم لحمى، و دمهم دمى، يؤلمنى ما يؤلمهم و يحزننى ما يحزنهم، انا حرب لمن حاربه و سلم لمن سالمهم و عدو لمن عاداهم و محب لمن احبهم، انهم منى و انا منهم، فاجعل صلواتك و بركاتك و رحمتك و غفرانك و رضوانك على و عليهم و اذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا.

فقال الله عزوجل: يا ملائكتى و يا سكان سماواتى، انى ما خلقت سماء مبنية و لا ارضا مدحيه، و لا قمرا منيرا و لا شمسا مضيئة، و لا فلكا يدور و لا بحرا يجرى و لا فلكا تسرى، الا فى محبة هؤلاء الخسمة الذين هم تحت الكساء.

فقال الامين جبرائيل: يا رب و من تحت الكساء؟ فقال عزوجل: هم اهل بيت النبوة و معدن الرسالة، هم فاطمة و ابوها و بعلها و بنوها. فقال جبرائيل:

يا رب، اتاذن لى ان اهبط الى الارض لا كون معهم سادسا؟ فقال الله: نعم، قد اذنت لك.

فهبط الامين جبرائيل و قال: السلام عليك يا رسول الله (صلى الله عليه و آله)،العلى الاعلى يقرئك السلام و يخصك بالتحية و الاكرام، و يقول لك: و عزتى و جلالى انى ماخلقت سماء مبنية و لا ارضا مدحية، و لا قمرا منيرا و لا شمسا مضيئة، ولا فلكا يدور و لا بحرا يجرى و لا فلكا تسرى، الا لاجلكم و محبتكم، و قد اذن لى ان ادخل معكم، فه لتاذن لى يا رسول الله؟ فقال رسول الله: و عليك السلام يا امين وحى الله، (انه) نعم، قد اذنت لك. فدخل جبرائيل معنا تحت الكساء، فقال لابى: ان الله عزوجل قد اوحى اليكم يقول: (انما يريد الله ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطيرها [ احزاب، 33: 33. ]).

فقال على لابى: يا رسول الله، اخبرنى ما لجلوسنا هذا تحت الكساء من الفضل عند الله؟ فقال النبى (صلى الله عليه و آله): والذى بعثنى بالحق نبيا، و اصطفانى بالرسالة نجيا، ما ذكر خبرنا هذا فى محفل من محافل اهل الارض و فيه جمع من شيئتنا و محبينا، الا و نزلت عليهم الرحمة و حفت بهم الملائكة و استغفرت لهم الى ان يتفرقوا.

فقال على: اذا والله فزنا و فاز شيعتنا و رب الكعبة. فقال ابى رسول الله [ فى بعض النسخ: فقال النبى ثانيا. ] (صلى الله عليه و آله): يا على،والذى بعثنى بالحق نبيا، و اصطفانى بالرساله نجيا، ما ذكر خبرنا هذا فى محفل من محافل اهل الارض و فيه جمع من شيعتنا و محبينا و فيهم مهموم الا و فرج الله همه، و لا مغموم الا و كشف الله غمه، و لا طالب حاجة الا و قضى الله حاجته، فقال على (عليه السلام): اذا والله فزنا و سعدنا، و كذلك شيعتنا فازوا و سعدوا فى الدنيا و الاخرة برب الكعبة. [اين حديث را مرحوم آية الله العظمى مرعشى نجفى در تعليقات كتاب احقاق الحق (ج 2: ص 554) متذكر شده آنگاه مى فرمايند:

به پايان رسد آنچه را كه يافتيم به خط مرحوم عالم زاهد بافقى كه از روى نسخه ى خطى كتاب «عوالم العلوم و المعارف»، جلد يازدهم استنساخ كرده اند كه اين نسخه به همراه هفتاد جلد ديگر در شهرستان يزد وجود داشت. بعدها اين مجلد به كتابخانه مجلس منتقل گرديد.

اين حديث را افرا ذيل در تاليفاتشان متذكر گرديده اند:

(1) حسن بن محمد ديلمى، صاحب كتاب ارشاد القلوب، در كتاب «غرر الاخبار و درر الاثار فى مناقب الاخيار».

(2) فخرالدين در كتاب «المنتخب»، ص 186.

(3) مولى عبدالله بحرانى در كتاب «عوالم العلوم»، ج 11: ص ص 638- 642.

(4) شيخ على بن نقى احسايى در كتبا «نهج المحجة فى فضائل الائمة» (به نقل از شيخ آقا بزرگ در الذريعة، ج 24: ص 424).

(5) شيخ محمد جواد رازى مازندرانى در كتاب «نور الافاق» (به نقل از آية الله مرعشى نجفى در تعليقات بر كتاب الحقاق الحق، ج 2: ص 558).

نكته:

(1) البته اين حديث به الفاظ بسيار متفاوت و به طرق بسيار مختلف در كتاب فريقين آمده است؛ اما اصل ماجرا كه گردهمايى پنج تن در زير كسا است و نزول آيه ى تطهير (سوره ى احزاب، 33: 33) بر نفس نفيس پيامبر رحمت از وقايع قطعى و متواتر است كه جاى هيچگونه شبهه ايى براى معاندين باقى نمى گذارد. ما براى نشان دادن گوشه اى از اين مطلب به برخى از منابعى كه به ذكر اين حديث (بالفاظ و طرق مختلف) پرداخته اند در ذيل اشاره مى كنيم:

صحيح مسلم، ج 4: ص 1883 (و) حاكم نيشابورى: المستدرك على الصحيحين، ج 2: ص 416 و ج 3: ص 147 (و) احمد بن حنبل: سمند احمد، ج 4: ص 107 و ج 6: ص 292 (و)طيالسى: المسند، ج 8: ص 274 (و) هيثم: مجمع الزوائد، ج 9: ص 165 (و) خطيب بغدادى: تاريخ بغداد، ج 9: ص 126 و ج 10: ص 278 (و) بيهقى: سنن الكبرى، ج 2:ص 149 (و) طبرى: جامع البيان، ج 22: ص 5 (و) ابن كثير: تفسير القرآن العظيم،ج 3: ص 485 (و) قرطبى: احكام القرآن، ج 14: ص 183 (و) سيوطى الدر المنثور، ج 5 ص 198 (و) حسكانى: شواهد التنزيل، ج 2: ص 54 (و) محب طبرى: ذخائر العقبى، ص 21 (و) ابن اثير: اسد الغابة، ج 5: ص 521 (و) ابن حجر: الاصابة، ج 2: ص 502 (و) ذهبى: سير اعلام النبلاء، ج 3: ص 190 (و) همو: تاريخ الاسلام/ عهد خلفاء الراشدين، ص 44 (و) ابن حجر: تهذيب التهذيب، ج 2: ص 297 (و) طحاوى: مشكل الآثار ج 1: ص 335 (و) حموينى: فرائد السمطين، ج 1: ص 367 (و) گنجى شافعى: كفاية الطالب، ص 371 (و) ابن عبد البر: الاستيعاب، ج 2: ص 460 (و) ابن مغازلى: مناقب على بن ابى طالب، ص 301.

(2) برخى از متتبعين شيعه در باب حديث كسا و اثبات اعتبار و صحت آن رساله هاى مستقلى به رشته ى تحرير در آورده اند كه به برخى از آنها اشاره اى داريم:

على موحد ابطحى: آيه التطهير، 2 جلد (و) سيد مرتضى عسكرى: حديث اهل الكسا عند اهل السنه (اين كتاب به نام حديث كسا در كتب معتبر اهل سنت به قلم آقاى على اسلامى ترجمه گرديده است) (و) محى الدين موسوى غريفى: آية التطهير فى الخمسة اهل الكساء.] شيخ عبدالله بحرانى صاحب كتاب «عوالم العلوم» گويد: ديدم به خط شيخ جليل سيد هاشم بحرانى، از شيخ جليل سيد ماجد بحرانى، از شيخ حسن بن زيد الدين شهيد ثانى، از شيخ مقدس اردبيلى، از شيخ على بن عبدالعالى كركى، از شيخ على بن هلال جزايرى، از شيخ احمد بن فهد حلى، از شيخ على بن خازن حائرى، از شيخ ضياءالدين على بن شهيد اول، از پدرش، از فخر المحققين، از پدرش آية الله علامه ى حلى، از شيخ محقق اول، از شيخ ابن نماحلى، از شيخ محمد بن ادريس حلى،از ابن حمزه طوسى صاحب «الثاقب فى المناقب»، از شيخ جليل محمد بن شهرآشوب، از طبرسى صاحب «الاحتجاج»، از شيخ جليل حسن بن محمد بن حسن طوسى، از پدرش شيخ الطائفه ى طوسى، از شيخ مفيد، از شيخ ابن قولويه قمى، از شيخ كلينى، از على بن ابراهيم، از پدرش ابراهيم بن هاشم، از احمد بن محمد بن ابى نصر بزنطى،از قاسم بن يحيى جلاء كوفى، از ابوبصير، از آبان بن تغلب، از جابر بن يزيد جعفى، از جابر بن عبدالله انصارى (رحمة الله عليهم) نقل مى كند كه فرمود:

از فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام) گرامى دخت رسول خدا (صلى الله عليه و آله)شنيدم كه فرمود: روزى ار روزها پدرم بر من وارد شد و فرمود: سلام بر تو اى فاطمه! عرض كرم: و بر شما باد سلام خدا. فرمود: در بدن خود احساس ناتوانى مى كنم. عرض كرم: پدر جان! شمارا به خدا مى سپارم تا ضعف از شما رخت بربندد. فرمود: عباى يمنى را بياور و مرا با آن بپوشان. فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام)مى فرمايد: عباى يمنى را آوردم و پدر را با آن پوشانيدم و در همان هنگام به چهره ى حضرتش مى نگريستم كه همچون ماه شب چهارده مى درخشيد و پرتوافشانى مى نمود.

آنگاه زهرا (عليهاالسلام) مى فرمايد: ساعتى بيش نگذشته بود كه فرزندم حسن داخل شد و بر من سلام نمود و من در جواب سلام او گفتم: و عليك السلام اى ميوه ى قلب و نور ديدگانم. فرزندم حسن گفت: مادر جان! در اينجا بوى خوشى به مشام مى رسد گويا كه بوى جدم رسول خداست. در پاسخ گفتم: آرى، از فرزندم جدت در زير عبا است. آنگاه حسن (عليه السلام) به جانب عبا رفته بر جد خود سلام كرد و در ادامه ى كلام خود افزود: اى رسول خدا! آيا رخصت مى دهيد كه داخل در عبا شوم. حضرت فرمود و عليك السلام، اى فرزندم و اى صاحب حوضم- به روز جزا- بلى، مجازى كه داخل شوى. پس حسنم داخل در عبا شد.

لختى گذشت و حسين آمد وبر من سلام كرد. در پاسخ گفتم: و عليك السلام، اى نور چشم و ميوه ى دلم. آنگاه گفت: اى مادر! من رائحه ى خوشى استشمام مى كنم گو اينكه بوى جدم رسو ل خداست. بدو گفتم: بلى، همانا جدت و برادرت در زير عبا جاى دارند، پس حسين (عليه السلام) به نزديك عبا رفت و بر رسول خدا سلام و درود فرستاد و اجازه ى دخول در زير عبا را خواست كه حضرت در پاسخ به سلام او فرمودند: و عليك السلام، اى فرزند من و شفيع امتم به روز رستخير! بلى، رخصت دارى كه به زير عبا شوى. كه حسين نيز داخل شد.

در اين هنگام ابوالحسن، على بن ابى طالب (عليه السلام) نيز به سرا داخل شدند و بر من سلام كردند و من نيز پاسخ دادم. آنگاه در خطاب به من فرمودند: فاطمه جان! بوى خوشى شامه ى مرا مى نوزاد، گويى كه برادر و پسر عمم رسول خداست كه به منزل ما داخل شده اند. گفتم: آرى، ايشان به همراه دو فرزندتان در زير عبا هستند. پس على (عليه السلام) به نزديك عبا رفتند و به رسول خدا سلام كرده اذن دخول خواستند. پيامبر در پاسخ فرمودند: و عليك السلام، يا برادر من و جانشينم و پرچمدارم. آرى، به تو هم رخصت دخول مى دهم.

آنگاه فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام) به نزد پيامبر شده پس از سلام خواستار دخول شدند، باز پيامبر جواب سلام او را داده فرمودند: آرى، پاره ى تنم تو هم مى توانى داخل در زير عبا شوى. آنگاه كه همه به زير عبا گرد آمدند پيامبر خدا طرفين عبا را گرفته دست راست خود را به سمت آسمان بلند كرده عرضه داشتند: پروردگارا! اينان اهل بيت و خاصان و ياوران منند، گوشت آنان گوشت من، خون آنان خون من است آنچه كه موجب رنجش ايشان شود موجب رنجش من هم خواهد شد و آنچه كه آنان را به زحمت افكند مرا هم به زحمت افكنده. هر كه با آنان به جنگ برخيزد با هم جنگيده و هر كه با آنان در صلح و آرامش به سر برد با من در صلح به سر برده. هر كه نسبت به آنان دشمنى ورزد با من دشمنى روزيده و هر كه آنان را دوست بدارد مرا دوست داشته است. من از آنان و آنان از منند. پروردگارا! سلام و دورد و بركات و رحمت و غفران خود را بر من و آنان قرار ده و پليدى را از آنان زدوده پاكشان گردان.

آنگاه خداوند با عزت و شوكت فرمود: اى فرشتگان من، و اى اهل آسمانها! من آسمان را بر نيفراشتم و زمين را نگستراندم و ماه را پرتوافشان و خورشيد را درخشان و فلك را گردان و آب را جارى و كشتى را سارى نيافريدم؛ مگر به دوستى اين پنج تن كه در زير عبا هستند. جبريل امين عرضه داشت: بار پروردگارا! در زير عبا چه كسانى هستند؟ خداوند فرمود: آنان اهل بيت نبوت و معدن رسالتند: فاطمه، پدر و شوهر و دو فرزندش.

جبريل امين گفت: پروردگارا! آيا به من اجازه مى فرمايى به زمين رفته و نفر ششم اين پنج كس باشم. پروردگار عزوجل فرمود: به تو اجازه دادم. جبريل فرود آمد و عرض كرد: اى رسول خدا! سلام بر تو، پروردگار برتر تو را سلام مى رساند و تحيت و اكرام را مخصوصت مى دارد و مى گويد: به عزت و جلالتم سوگند! من آسمان را بر نيفراشتم و زمين را نگستراندم و ماه را نورافشان ننمودم و خورشيد را درخشان قرار ندادم و چرخ فلك را گردان نكردم و كشتى را سيركننده نيافريدم؛ مگر به يمن شما پنج تن. همچنين مرا رخصت داده كه داخل در عبا شوم و در زمره ى شما باشم. آيا شما به من اجازه مى فرماييد كه داخل شوم؟ رسول خدا فرمود: و عليك السلام، اى امين وحى خداوند! ترا رخصت دادم. پس جبريل داخل شد و در زير عبا قرار گرفت و آنگاه گفت: خداى بزرگ بر تو وحى فرو فرستاده و ترا مى فرمايد: «همانا اراده ى خداوندى بر اين قرار گرفت كه آلودگى و گناه را از شما خاندان بزدايد و پاكتان گرداند».

در اين هنگام على (عليه السلام) از رسول خدا سؤال مى كند كه: اى رسول خدا! ايا استقرار ما در زير اين عبا، در نزد خدا امتيازى محسوب مى شود و در بر گيرنده ى فضيلتى است؟ رسول خدا فرمودند: قسم به آنكس كه مرا به حق به پيامبرى برانگيخت. خبر اجتماع ما در زير اين عبا در هيچ محفلى از محافل اهل زمين كه در آن دوستان و شيعيان ما گرد آمده اند خوانده نشود؛ مگر انكه رحمت خداوندى بر آن بارد و ملائكه در جمع آنان خواهند بود و بر ايشان تا زمانى كه جمعشان پراكنده نشده طلب آمرزش نمايند. على (عليه السلام) فرمود: پس بنابراين، به خدا سوگند! رستگار و سعادتمند شديم و به خداى كعبه سوگند كه شيعيان ما نيز در دنيا و آخرت رستگار و سعادتمند شدند.

پس آنگاه پدر فرمود: اى على! سوگند به ذاتى كه به حق مرا برانگيخت و مرا به رسالت برگزيد. خبر اجتماع ما به زير اين عبا در محفى از محافل زمينيان كه در آن گروهى از دوستان و شيعيان ما گرد آمده اند و در ميانشان اندوهگينى باشد مذكور نخواهد افتاد؛ مگر آنكه خداوند فرجى براى انها حاصل كند، و اگر در ميانشان غمزده اى باشد خداوند غم از او بزدايد، و اگر حاجتمندى باشد حاجت روايش گرداند. آنگاه على (عليه السلام) فرمود: به خدا سوگند! ما رستگار و سعادتمند گشتيم. به خداى كعبه قسم، شيعيان ما هم در دنيا و آخرت رستگار و سعادتمند گرديدند.

اين واقعه را شعرا در طول چند قرن به زبانهاى مختلف به رشته ى نظم كشيده اند كه شايد گزارش آنان خالى از لطف نباشد و واقعه را گوياتر بنماياند. از اين رو، ما به دو سروده ى عربى و پارسى كه در عين گزاش واقعه از ديد ادبى زيبا هستند، اشاره اى داريم.

الف) فاضل اديب، شناگر بحار معانى، شيخ حسين على آل شيخ سليمان بلادى بحرانى گويد: اين حديث شريف معروف به كساء را سيد اجل سيد محمد فرزند علامه سيد مهدى قزوينى حلى نجفى (رضى الله عنه) به نظم در آورده است:

1) فاطمه، مهتر بانوان جهان اينگونه حديث صاحبان فضيلت، يعنى اصحاب كسا را نقل نموده است:

2) مى فرمايد: بدرستى كه سرور خلايق روزى از روزها به نزدم آمد.

3) به من فرمود: امروز در بدن خود ضعف و سستى مشاهده مى كنم كه ناتوانم ساخته است.

4) برخيز و برايم عباى يمنى حاضر كن و بدون درنگ مرا در آن بپوشان.

5) حضرت زهرا مى فرمايد: به سوى حضرت شتافته به سرعت امرش را اجابت نمودم و با عبا او را پوشاندم.

6) به چهره اش چون نگريستم، رخش مانند شب چهارم بعد از شب دهم (شب چهاردهم) مى درخشيد.

7) زمان كوتاهى سپرى نشده بود كه ابومحمد، امام حسن به خانه آمد.

8) آنگاه فرمود: اى مادر! من بوى خوشى را استشمام مى كنم كه به آن يقين دارم.

9) بدرستى كه آن بو از پيامبر اكرم، برادر جانشينش على مرتضى است.

10) گفتم: بلى، اين همان رسول خداست كه در زير عبا مى باشد كه عبا را به خود پيچيده و بر خويشتن افكنده است.

11) و به همين گونه فرزند رسول الله، حسن به سوى او رفته سلام كرد و اجازه ورود خواست، كه پيامبر فرمودند: داخل شو.

12) مدت زمانى نگذشته بود كه فرزندم و نوه ى رسول خدا يعنى حسين به تنهايى داخل در سرا شد.

13) فرمود: اى مادر! در نزد شما بوى خوشى به مشام مى رسد كه گويى مشك خوش بويى است.

14) به جان آن كس كه از ناحيت خود به تو شرف عنايت كرده است، گمان مى برم كه اين بوى خوش از پيامبر مصطفى است.

15) گفتم: آرى، وى در زير اين عبا آرميده است كه دركنارش، برادرت در پناه او غنوده است.

16) نوه ى رسول الله روى به جانب حضرتش نموده و بعد از سلام از حضرت اذن دخول خواست كه حضرت فرمود: تو نيز داخل شو.

17) ساعتى بيش نگذشته بود كه همانا پدرشان، شير بيشه شجاعت بدرون سرا در آمد.

18) يعنى پدر امامان راه يافته و انتخاب شده. مرتضى چهارمين از ياران كسا.

19) فرمود: اى سرور زنان عالم و اى آنكس كه عقد ازدواجم با او در آسمانها بسته شده است!

20) من در اطراف تو بويى استشمام مى كنم همچون بوى گل تازه ى معطر.

21) بوى اين گل گويا بوى خوش رسول خدا، آقاى بشر و بهترين كسى كه تلبيه حج را گفته و طواف كرده و عمره به جاى آورده است، مى باشد.

22) گفم: بلى، در زير عبا رفتند و دو شير بچه ى شما را نيز در آغوش گرفته و در آن جا مكان گرفته اند.

23) پس اميرالمؤمينن نيز به سوى عبا رفت و از رسول خدا اجازه ى دخول خواست كه پيامبر فرمود: سريعا داخل شو.

24) فاطمه فرمود: من نيز به سوى آنان رفتم و چون ديگران سلام كردم كه پيامبر خدا فرمود: اى با كرامت و گرامى! داخل شو.

25) هنگامى كه با وجود آن جايگاه روشنى گرفت و همگى در زير عبا جمع شدند.

26) پروردگار بلند مرتبه ندا داد آنچنانكه فرشتگان آسمانهاى بالا بشوند:

27) قسم به عزت و جلالم، و به رفعت و بلند مرتبگيم كه برتر از هر بلندى است!

28) آسمان بلند بالا را نيافراشتم زمين را بر خاك نگسترانيدم ،

29) ماه را نورافشان نيافريده و خورشيد را فروزان قرار ندادم ،

30) آب را در دريا به جريان و كشتى را در روياها به سير نيانداختم ،

31) مگر به خاطر كسانى كه در زير اين عباى جاى دارند كه در بزرگواريشان