نمازهاى حضرت زهرا - مسند فاطمه (سلام الله علیها) نسخه متنی

تكيه و توكل نمايد، او را كفايت كند. سپاس و ستايش مخصوص خداوندى است كه آسمانها را بر افراشت، و زمين را مسطح گردانيد، و درياها را محدود ساخت، و كوهها را به سان رشته هايى درآورد، و حيوانات را آفريد، و درختان را ايجاد كرد، و چشمه سارانى در زمين بگشود، و امور را تدبير كرد، و ابرها را به گردش درآورد، و بخار و آب و آتش را از اعماق زمين به سوى آسمان جارى ساخت، گرما و سرما را در زمين قرار داد. خداوندى كه با نعمتهايش كارهاى نيك كامل شده، و شكر او موجب افزايش نعمتها مى گردد، و با فرمانش آسمانها پايدار گرديده، و با عزتش كوههاى سر بر افراشته مستقر گرديده اند، و حيوانات وحشى در بيابانها و پرندگان در آشيانه ها به تسبيح او مشغولند.

سپاس خداوندى را سزاست كه بالابرنده ى درجات، و فروفرستاننده ى آيات، و گستراننده ى بركتها، و پوشاننده ى عيبها، و قبول كننده ى نيكيها، و در گذرنده از لغزشها، و برطرف كننده رنجها، و اجابت كننده ى خواسته ها، و زنده كننده ى مردگان، و پروردگار زمين و آسمانهاست.

سپاس و ستايش بر خداوند، بر هر مدح و ذكرى، بر هر شكر و صبرى، بر هر نماز و زكاتى، بر هر قيام و عبادتى، بر هر سعادتى، بر هر بركت و زيادتى، بر هر رحمت و نعمتى، بر هر كرامت و واجبى، بر هر خوشى و ناراحتى، بر هر شدت و آسايشى، بر هر مصيبت و بلايى، بر هر سختى و راحتى، بر هر بى نيازى و فقرى، بر هر حالى، و در هر زمان و هنگامى، و بر هر مكان و جايگاه توقف و كوچى.

پروردگارا! به تو پناه مى برم، مرا پناه ده. از تو يارى مى جويم، ياريم كن. از تو فريادرسى مى طلبم، به فريادم برس. و تو را مى خوانم، مرا اجابت كن. از تو آمرزش مى طلبم، مرا ببخش. از تو كمك مى جويم، مرا كمك نما. از تو هدايت مى خواهم، مرا هدايت كن. از تو كفايت مى جويم، مرا كفايت نما. و به سوى تو پناه آورده ام، مرا پناه ده. و به ريسمان تو چنگ زده ام، مرا حفاظت نما. و بر تو توكل نموده ام، مرا كفايت كن. بارالها! مرا در پناه و حفاظت، و حرسات و كفايت، و حرمت و امنيت، و در زير سايه ى رحمت خود قرارم ده. و بر من سپر محكمى از جانب خود مقرر فرما، از پيشاپيش و پشت رو، و سمت چپ و راست، و از بالا و پايين، و اطرافم. مرا از جانب خودت حفظ و حراست فرما، تا هيچيك از مخلوقاتت توان صدمه رساندن به من را نداشته باشد. و مرا مورد آزار خود قرار دهند، به حق آنكه ز تو معبودى نيست. تو منانى، آفريننده ى آسمانها و زمينى، صاحب جلالت و بزرگوارى هستى.

پروردگارا! حسد حسودان، و تجاوز تجاوزگران، و كيد مكاران، و نيرنگ نيرنگ بازان، و حيله ى حيله گران، و ظلم ستمگران، و جور جائرين، و دشمنى دشمنان، و اجبار اجباركنندگان، و ستم ظالمين، و سعايت سعايتگران، و تهمت تهمت زنان، و سحر جادوگران و رانده شده ها و شياطين، و بيداد پادشاهان، و كارهاى زشت جهانيان را از من دور دار.

خدوندا! با نام پوشيده و پاك و پاكيزه ات، كه آسمانها و زمين بدان استوار شده، و تاريكى ها بدان درخشان گرديده، و فرشتگان بدان تسبيح گو شده، و قلبها از آن در هراس افتاده، و گردنها به خاطرش كج گرديده، و مردگان را بدان زنده مى كنى، از تو مى خواهم كه هر گناهى كه از روى عمد و خطا، آشكار و نهان، در تاريكيهاى شب و روشنايى روز، انجام داده ام را ببخشايى و به من يقين و هدايت،و نور و علم و فهمى عنايت كنى، تا كتابت را بر پا داشته، و حلالت را حلال، و حرامت را حرام نموده، و واجباتت را انجام و سنت پيامبرت محمد را بر پا دارم.

بار الها! مرا به نيكان گذشته ملحق كن، و از درستكاران باقيمانده قرار ده، و اعمالم را به نيكوترين انها خاتمه بخش، به درستى كه تو آمرزنده و مهربانى.پروردگارا! آنگاه كه عمرم به پايان رسيده، و روزگار زندگيم خاتمه يافته، و بايد به ملاقات تو آيم، اى مهربان! از تو مى خواهم كه منزلى را در بهشت به من عنايت كنى، كه تمام مخلوقات از اولين و آخرين بدان حسرت خوردند.

خداوندا! ستايشم را پذيرا باش، و به تصرع و زاريم، و نيز اقرار و اعترافم بر عليه نفسم ترحم نما. صدايم را همراه خوانندگان تو، و خشوعم را همراه تضرع كنندگان، و مدحم را همراه گويندگان، و تسبيحم را همراه ستايشگران به گوش تو رساندم. تو اجابت كننده ى بيچارگان، و فريادرس فرياد خواهان، و پناه پناهندگان، و جايگاه فرار كنندگان، و فريادرس مؤمنان، و در گذرنده ى از گناه گناهكاران مى باشى. و درود خدا بر بشارت دهنده و بيم دهنده و نور درخشان بر فرشتگان و پيامبران باد.

پروردگارا! اى گستراننده ى زمينها، و آفريننده ى آسمانها، و خالق جانهاى بدبخت و خوشبخت بر سرشت خود، شريفترين درودهايت، و روياننده ترين بركاتت، و ارزشمندترين تحياتت را، بر محمد، بنده و فرستاده و امين بر وحيت، برپا دارنده ى حجتت، و نگاهبان حرمتت، و انجام دهنده ى اوامرت، و محكم كننده ى آياتت، و انجام دهندى نذرت، نثار كن.

خداوندا! در مقابل هر فضيلتى از فضايل او، و هر منقبتى از مناقب او، و هر حالتى از حالات او، و هر منزلتى از منزلتهاى او، كه محمد را در آن منزلتها ياور خود يافته، و بر رنجها صابر، و بر دشمنانت دشمن، و بر دوستانت دوست، و از مكروهاتت دور، و به سوى آنچه خوانده اى خواننده يافته اى، فضايلى از پاداشت ويژگيهايى از عطايت، را به او عطا فرما، كه امرش را برتر و درجه اش را بلند مرتبه گردانى، همراه با به پادارندگان عدل تو و مدافعين از حرم تو، تا اينكه برترى و ارزش و رحمت و كرامتى باقى نماند، جز آنكه محمد را بدان مخصوص گردانى، و از جانب خود درجات عالى به او عطا فرمايى، و او را به مقامات بلند برسانى، پروردگار جهانيان اجابت فرما.

بارالها! دين و جان و تمام نعمتهايى كه به من داده اى، را به تو مى سپارم، پس مرا در حفظ و حراست و كفايت خود قرار ده. حفاظت تو پايدار، و مدح تو بلند مرتبه، و نامهايت مقدس، و جز تو پروردگارى نيست. تو در خوشحالى و ناراحتى و شدت و آسايش مرا كافى بوده، و بهترين نگهبانى. پروردگارا! بر تو توكل كرده، و به سوى تو زارى نموده، و بازگشتمان به سوى توست. خداوندا! ما را وسيله ى آزمايش كسانى كه كافر شده اند قرار مده، و ما را بيامرز، به درستى كه تو استوار و پابرجايى. خداوندا! عذاب جهنم را از ما دور گردان، چرا كه عذاب آن جاودانه مى باشد. به راستى كه جهنم بد جايگاه و قرارگاهى است. پروردگارا! بين ما و قوم ما به حق حكم نما، كه تو بهترين حكم كنندگانى. پرودرگارا! ما ايمان آورديم، پس گناهان ما را ببخشاى، و خطاهايمان را بپوشان و ما را با نيكان بميران. خداوندا! آنچه به فرستادگانت وعده داده اى را به ما عطا فرما،و روز قيامت ما را عذاب منما، به درستى كه تو خلف وعده نمى كنى. بار الها! اگر فراموش كرده يا خطا نموديم ما را سرزنش منما. پروردگارا! تكيلف سخت بر عهده ى ما قرار مده، هنمچنانكه بر عهده ى كسانى كه پيش از ما بوده اند قرار دادى. خداوندا! چيزهايى را كه ما بر آنها قدرت نداريم را بر دوشمان قرار مده، و از ما دگذر، و ما را ببخشاى، و مورد رحمت خود قرار ده، تو مولاى ما هستى، پس ما را بر گروه كافران يارى كن. خداوندا! در دنيا و آخرت به ما نيكى عطا فرما، و به رحمتت ما را از عذاب آتش نگاهبان باش و درود خدا بر آقاى ما پيامبر و خاندان پاك او.

نمازهاى حضرت زهرا

(105) حدث محمد بن هارون التلعكبرى، قال: اخبرنا محمد بن بشير، قال:

حدثنا على بن حبشى، قال: حدثنا العباس بن محمد بن الحسين، قال: حدثنا ابى، عن محمد بن سنان، عن المفضل بن عمر، عن ابى عبدالله (عليه السلام)، قال: كانت لامى فاطمة (عليهاالسلام) ركعتان تصليهما،: علمها جبرئيل (عليه السلام)،فاذا سلمت سبحت التسبيح، و هو:

«سبحان ذى العز الشامخ المنيف، سبحان ذى الجلال الباذخ العظيم، سبحان ذى الملك الفاخر الدقيم، سبحان من لبس البهجة و الجمال، سبحان من تردى بالنور و الوقار، سبحان من يرى اثر النمل فى الصفا، سبحان من يرى وقع الطير فى الهواء، سبحان من هو هكذا لا هكذا غيره» [ سيد بن طاوس: جمال الاسبوع صص 171- 172، چ آفاق (و) ابن قولويه: كامل الزيارات، ص 238 (و) كفعمى: المصباح، ص 410 (و) مجلسى: بحارالانوار، ج 88: ص 181/ ح 8 (به نقل از «جمال الاسبوع»)، چ بيروت (و) حاجى نورى: مستدرك الوسائل، ج 6: صص 292- 293/ ح 6861. ]».

امام جعفر صادق (عليه السلام) فرمودند: براى مادرم، فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام) دو ركعت نماز است كه به جاى مى آورى، كه آن را جبرييل آموزش داده است. چون سلام نماز را دادى اين تسبيح را بخوان:

پاك و منزه است خداوند با عزت و سربلند و سرافراز. پاك و منزه است خداوند با جلال و بزرگ. پاك و منزه است خداوند داراى فرمانروايى با افتخار و ديرينه. پاك و منزه است آنكه لباس شادابى و زيبايى برخود پوشانيده است. پاك و منزه است آنكه خود را با نور و وقار مستور ساخته است. پاك و منزه است آنكه جاى پاى مورچه را روى سنگ سخت مى بيند. پاك و منزه است آنكه گذر پرنده را در هوا مى نگرد. پاك و منزه است آنكه اين چنين است و كسى همانند او نيست. (106) قال الشيخ الطائفة الطوسى (ره): صلاة الطاهرة فاطمة (عليهاالسلام) هما ركعتان، تقرا فى الاولى الحمد و ماة مرة «انا انزلناه فى ليلة القدر»، و فى الثانية الحمد و مائة مرة «قل هو الله احد»، فاذا سلمت سبحت تسبيح الزهراء (عليهاالسلام)، ثم تقول:

«سبحان ذى العز الشامخ المنيف، سبحان ذى الجلال الباذخ العظيم، سبحان ذى الملك الفاخر القديم، سبحان من لبس البهجة و الجمال، سبحان من تردى بالنور و الوقار، و سبحان من يرى اثر النمل فى الصفا، سبحان من يرى وقع الطير فى الهواء، سبحان من هو هكذا لا هكذا غيره». و ينبغى لمن صلى هذه الصلاة و فرغ من التسبيح ان يكشف ركبتيه و ذراعيه، و يباشر بجميع مساجده لاارض بغير حاجز يحجز بينه و بينها و يدعو و يسال حاجته و ماشاء من الدعاء، و يقول و هو ساجد:

«يا من ليس غيره رب يدعى، يا من ليس فوقه اله يخشى، يا من ليس دونه ملك يتقى، يا من ليس له وزير يوتى، يا من ليس له حاجب يرشى، يا من ليس له بواب يغشى، يا من لا يزداد على كثرة السوال الا كرما و جودا، و على كثرة الذنوب الا عفوا و صفحا، صل على محمد و آل محمد، و افعل بى كذا و كذا [ طوسى: مصابح المتهجد، صص 265- 266 (و) سيد بن طاووس: جمال الاسبوع، ص 176 (و) مجلسى: بحارالانوار، ج 88: ص 180- 181/ ح 7 (به نقل از «مصباح المتهجد»)،چ بيروت (و) حاجى نورى: مستدرك الوسائل،ج 6: صص 293- 294/ ح 6862. ]».

شيخ الطائفه ى طوسى (ره) گويد: نماز فاطمه ى زهرا (عليهاالسلام) دو ركعت است كه در ركعت اول سوره ى حمد را با صد مرتبه سوره ى قدر و در ركعت دوم سوره ى حمد را با يكصد مرتبه سوره ى اخلاص تلاوت مى كنى و چون سلام نماز را دادى تسبيح حضرتش را بجا آورده، سپس بگو:

«پاك و منزه است خداوند با عزت و سربلند و سرافراز. پاك و منزه است خداوند با جلال و بزرگ، پاك و منزه است خداوند داراى فرمانروايى با افتخار و ديرينه. پاك و منزه است آنكه لباس شادابى و زيبايى برخود پوشانيده است. پاك و منزه است آنكه خود را با نور و وقار مستور ساخته است. پاك و منزه است آنكه جاى پاى مورچه را روى سنگ سخت مى بيند. پاك و منزه است آنكه گذر پرنده را در هوا مى نگرد. پاك و منزه است آنكه اين چنين است و كسى همانند او نيست». و سزاوار است كسى كه اين نماز را به جا مى آورد چون از تسبيح فارغ شود زانوها و ساقها را برهنه نمايد و تمامى مواضع سجود خود را به زمين بچسباند آن هم بدون حاجز و حايلى. آنگاه حاجت خود را بخواهد و دعا كند آنچه مى خواهد،و در همانحال سجده بگويد:

«اى كسى كه نيست پروردگارى جز او كه خوانده شود. اى كسى كه نيست بالاتر از او معبودى كه ترسيده شود.اى كسى كه نيست پايينتر از او پادشاهى كه از واهمه داشته باشند. اى كسى كه براى او وزيرى نباشد. اى كسى كه نيست براى او مستوره اى كه او را در بند كند. اى كسى كه نيست براى او درهايى كه نابينايش كنند. اى كسى كه بر اثر كثرت درخواست فزونى نمى يابد مگر جود و كرمش. و بر فراوانى گناه مگر بخشش و چشم پوشيش. بر محمد و آلش درود فرست و فلان خواسته ام را برآور».

(107) عالم عامل، زاهد عابد، سيد بن طاووس حلى (ره) گويد: به اسناد خودم از جد سعيدم، ابوجعفر طوسى (رض) روايت كنم كه گفت: صفوان روايت كرده است كه: محمد بن على حلبى بر امام صادق (عليه السلام) در روز جمعه داخل شد و به حضرت عرضه داشت: مرا افضل آنچه كه در چنين روزى انجام مى دهند بياموزيد؟ حضرت فرمود: اى محمد! احدى را بزرگتر و جليل القدرتر از فاطمه (عليهاالسلام) در نزد پيامبر خدا (صلى الله عليه و آله) سراغ ندارم و عملى با فضيلت تر از آنچه كه پدرش، محمد بن عبدالله (صلى الله عليه و آله) بدو آموخت نمى شناسم. آنگاه حضرت افزودند: هر كه داخل صبحگاهان جمعه شد پس غسل كند و قدم از قدم بردارد؛ آنگاه چهار ركعت نماز را به دو سلام به جاى آورد. بدين صورت كه دو ركعت اول بعد از حمد،سوره ى اخلاص را پنجاه مرتبه و در ركعت دوم پس از سوره ى فاتحة الكتاب، سوره ى والعاديات را پنجاه مرتبه و در ركعت سيم پس از سوره ى حمد، سوره ى زلزال را پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از حمد، سوره ى نصر را پنجاه مرتبه- كه اين سوره ى نصر آخر سوره ايست كه نازلشده است- تلاوت كند و چون از نماز فارغ شود اين دعا را بخواند:

«الهى و سيدى، من تهيا او تعبا او اعد او استعد لوفادة الى مخلوق رجاء رفده و فوائده و نائله و فواضله و جوائزه، فاليك يا الهى كانت تهيئتى و تيعئتى و اعدادى و استعدادى رجاء رفدك و معروفك نائلك و جوائزك، فلا تحرمنى ذلك، يا من لا يخيب عليه مسالة السائل، و لا تنقصه عطية نائل، فانى لم اتك بعمل صالح قدمته، و لا شفاعة مخلوق رجوته، اتقرب اليك بشفاعة محمد و اهل بيته صلواتك عليهم اجمعين، ارجو عظيم عفوك الذى عفوت به على الخاطئين عند عكوفهم على المحارم فلم يمنعك طول عكوفهم على المحارم ان عدت عليهم بالمغفرة، وانت سيدى العواد بالنعماء، و انا العواد بالخطاء، اسالك بمحمد و آله الطاهرين ان تغفرلى الذنب العظيم، فانه لا يغفر ذنبى العظيم الا العظيم، يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم يا عظيم [ سيد بن طاوس: جمال الاسبوع، صص 172- 173، چ آفاق (و) طوسى: مصباح المتهجد، ص 282 (و) صدوق: من لا يحضره الفقيه، ج 1: ص 564 (شيخ صدوق (ره) فقط آغاز اين روايت را نقل كرده است). ]».

اى مبعودم و اى آقايم! هر كسى مهيا و مجهز و آماده و توشه بر گرفته است، تا به اميد صله و عطا و بهره و عطيه و بخشش و جايزه اى نزد مخلوقى برود. پس مهيا شدنم، و مجهز بودنم، و آمادگيم، و توشه برگرفتنم، به اميد بهره هايت و نيكى شناخته شده ات، و عطيه مطلوبت و جايزه هايت، به سوى توست، اى معبودم! پس اى آنكه درخواست درخواست كننده اى نزد او ضايع نشد، و بخشش خواهنده اى در او كاستى پديد نيارود، مرا محروم مفرما، چرا كه من با عمل صالحى كه قبلا انجام داده ام، و يا شفاعت مخلوقى كه اميد بدو بسته ام، و تقرب بدو جسته ام، نزد و نيامده ام، جز به شفاعت محمد و خانداش- كه درود تو بر او و خاندان پاكش باد. به درگاه تو آمده ام، و اميدوار به عفو و بخشش بزرگيت، كه بر خطاكارانى كه محرمات تو را انجام داده اند، وعده داده اى مى باشم. آنگونه كه پافشارى طولانى آنان در انجام امور حرام، تو را از بخشش وجود به آنان باز نداشت. و تو اى آقاى من! بسيار نعمت دهنده اى و من بسيار خطاكارم، به حق محمد و خاندان پاكش از تو مى خواهم، كه گناه بزرگم را ببخشايى؛ چرا كه گناه بزرگ را جز بزرگ نمى بخشد. اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ، اى بزرگ.

(108) روى الصدوق (ره)، عن هشام بن سالم (بحذف الاسناد)، عن ابى عبدالله (عليه السلام)، قال: من صلى اربع ركعات، فقرا فى كل ركعة بخمسين مرة «قل هو الله احد»، كانت صلاة فاطمة (عليهاالسلام) و هى صلاة الاوابين [شيخ صدوق: من لا يحضره الفقيه، ج 1: ص 564.

شيخ صدوق (ره) در ادامه ى حديث چنين مى افزايد: شيخ ما، محمد بن حسن بن وليد (رض) اين نماز و ثوابش را روايت نموده است؛ الا اينكه فرموده: من اين نماز را به نماز فاطمه (عليهاالسلام) نمى شناسم، اما اهل كوفه آن را به نماز فاطمه (عليهاالسلام) مى شناسند.]».

شيخ صدوق (ره) از هشام بن سلام (با حذف اسناد) از امام صادق (عليه السلام) نقل كند كه: هر كس چهار ركعت نماز گذارد و در هر ركعت پنجاه مرتبه «قل هو الله احد» بخواند، نماز فاطمه (عليهاالسلام) را به جاى آورده كه اين نماز، نماز توبه كنندگانست.

(109) حدث ابوالقاسم على بن محمد بن على بن القسام العلوى الرازى و ابوالفرج محمد بن موسى القزونيى و ابوعبدالله احمد بن احد بن عبيدالله بن عباس، قالوا: اخبرنا ابوعيسى محمد بن احمد بن محمد بن سنان الزاهرى، قال: حدثنا ابى، عن ابيه محمد بن سنان، عن المفضل بن عمر، عن ابى عبدالله الصادق (عليه السلام)، قال:
كان لامى فاطمة (عليهاالسلام) صلوة تصليه، علمها جبرئيل: ركعتان تقرء فى الاولى الحمد مرة و انا انزلناه فى ليلة القدر ماة مرة، و فى الثانية الحمد مرة و ماة مرة قل هو الله احد. فاذا سلمت سبحت تسبيح الطاهرة، و هو تسبيح الذى تقدم، و تكشف عن ركبتيك و ذراعيك على المصلى، و تدعو بهذا الدعاء و تسئل حاجتك تعطها انشاء الله تعالى.

الدعاء: ترفع يديك بعد الصلوة على النبى (صلى الله عليه و آله)، و تقول:

«اللهم انى اتوجه اليك بهم، و اتوسل اليك بحقك العظيم الذى لا يعلم كنهه سواك، و بحق من حقه عندك عظيم، و باسمائك الحسنى و كلماتك التامات التى امرتنى ان ادعوك بها، و اسالك باسمك العظيم الذى امرت ابراهيم (عليه السلام) ان يدعو به الطير فاجابته، و باسمك العظيم الذى امرت ابراهيم (عليه السلام) ان يدعو به الطير فاجابته، و باسمك الاعظم العظيم الذى قلت به للنار: (كونى بردا و سلاما على ابراهيم) فكانت، و باحب اسمائك اليك و اشرفها عندك، و اعظمها لديك، و اسرعها اجابة، و انجحها طلبة و بما انت اهله و مستحقه و مستوجبه، و اتوسل اليك، و ارغب اليك، و اصتدق منك، و استغفرك، و استمنحك، و اتضرع اليك، و اخضع بين يديك، و اخشع لك و اقر لك بسوء صنيعى، و اتملق و الح عليك، و اسالك بكتبك التى انزلتها على