لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
1347 ه . ش ./ 1388 ه . ق .مکان:
نجفموضوع:لزوم تمرين در امور مربوط به وجوه شرعيه اين صفحه را به احمد مرحمت فرماييد.
مخاطب:
خمينى، سيد احمد ان شاءاللّه تعالى موفق و مؤيد به تحصيل علوم شرعيه و تهذيب اخلاق باشيد. اولا پنير ديگر نفرستيد، براى هر دوى ما خوب نيست و ممنوع هستم، ثانيا راجع به تلفن(1) چيزى ننويسيد که : تلفن بکشيد خرجش را مى دهم. من تلفن نمى کشم و شما هم چيزى جز مال فقرا نداريد و خوب است از حالا ملاحظه وجوه شرعيه را تمرين کنيد و زياده روى را احتراز نماييد. خداوند تعالى از شما راضى خواهد بود. والسلام.1 - خانم حضرت امام در نجف شديدا از نداشتن تلفن نگران بودند. هر وقت مى خواستند باپدرت فرزندانشان در ايران صحبت کنند، بايد ساعتها در گرماى 48 درجه در صف اداره تلفن معطل مى شدند و يا با خجالت به منزل حجت الاسلام والمسلمين حاج شيخ نصراللّه خلخالى مى رفتند، با اينکه با روى باز از ايشان استقبال مى شد ولى ايشان خجالت مى کشيدند. امام اجازه داير کردن تلفن را نمى دادند، منزل ايشان تا آخر دوران تبعيد در نجف و تا زمانى که به پاريس رفتند فاقد تلفن بود، و امام به والده محترم گفته بودند که : راضى نيستم از دفتر به ايران تلفن بزنيد. قيمت اشتراک تلفن در نجف 25 دينار عراقى (معادل پانصد تومان) بود. اينجانب نوشتم: از خودم پول دارم، شما تلفن را داير کنيد، پولش را من به آيت اللّه پسنديده وکيل امام مى دهم، امام اين جواب را نوشتند. ضمنا منزل ايشان سالها در نجف با آن گرماى آزاردهنده تابستان، فاقد يخچال بود و در مضيقه شديد زندگى مى کردند. (اين پاورقى به قلم آقاى سيد احمد خمينى نگارش
