لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
9 اسفند 1349 / 2 محرم 1391مکان:
نجفموضوع:تاکيد خوددارى از انجام امور تبليغى به نفع ايشان بسمه تعالى
مخاطب:
خمينى، سيد احمد احمد عزيزم مرقوم شما واصل شد. قبلا کاغذى نوشته ام، از آقاى لواسانى استفسار نمودم راجع به اينکه بين راه وجه داده اند، جواب نوشته اند تاکنون چنين اتفاقى نيفتاده است و به ايشان اصلا وجهى نداده ام و دخالتى در اين امر نکرده و نمى کنم لکن مفسدين در عمل افساد هستند. خودم هم حدس مى زدم که اصل نداشته باشد. مطلبى که از قم اطلاع رسيده است آن است که شما و آقاى ربانى(1) در نظر داريد براى صد نفر شهريه خصوصى قرار دهيد، به اين منظور که در خانه رفت و آمد زياد شود. خيلى از شما تعجب مى کنم که باز مرا نشناخته ايد! من هيچ وقت از اين اعمال خلاف انسانى ميل ندارم مرتکب شوم و نه شماها مرتکب شويد. در اين امور هيچ وقت بدون مراجعه به من اقدامى نکنيد، گرچه ممکن است اين خبر هم مثل بيشتر اخبار باشد. در هر صورت مطلعم کنيد و اين نحو افکار را از خود دور کنيد. خدمت حضرت حجت الاسلام والمسلمين عم مکرم(2) سلام برسانيد. براى ايشان نگران هستم، مى ترسم اين رفت و آمد براى مزاج ايشان ناراحتى توليد کند و موجب استراحت ايشان در قم فراهم نباشد. به خانواده محترمه سلام برسانيد ان شاء اللّه تعالى هردو خوب و سعادتمند باشيد. والسلام2 محرم 91 پدرت1 - آقاى سيد احمد خمينى در اين باره چنين مرقوم نموده اند: منظور مرحوم آيت اللّه ربانى عضو اسبق شوراى نگهبان است. با مشورت ايشان و بنده به اين نتيجه رسيديم که براى رساندن پيام امام و ارتباط بيشتر با طلاب و فضلا به حدود صد نفر از آنان شهريه داده شود تا آنان با تماس بقيه طلاب سريعتر مطالب امام را در حوزه و ساير جاها منتشر کنند. امام تصور مى کردند براى شلوغى منزل و رونق دادن به مسئله مرجعيت ايشان چنين تصميمى گرفته شده است.
