لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
22 بهمن 1349 / 14 ذى الحجه 1390مکان:
نجفموضوع:لزوم هوشيارى در برابر مقاصد تفرقه انگيزان، و چند تذکر در مورد وکلاى شرعى
بسمه تعالىمخاطب:
خمينى، سيد احمد 14 ذى الحجه 1390 احمد عزيز، ان شاء اللّه با سلامت و سعادت قرين باشيد. مدتى است از مرقومات شمااحساس مى کنم که شما به طور ناآگاه تحريک شده ايد که به اصطلاح خودتان وکيل تهران را محدود يا معذور داريد حتى مرقومات شما از اينجانب هم تجاوز کرده و به کس ديگر هم نوشته ايد و تحريکآميز بوده است. شما آنچه من توجه دارم و تجربه کرده ام، تجربه نداريد و اشخاص را آن نحو که مى شناسم نمى شناسيد و اغراض مختلفه را نمى توانيد به اين زودى تشخيص دهيد. من بيش از چهل سال است که با اين اشخاص معاشر بوده ام. آنچه انتخاب کرده ام چه در نجف و چه در تهران پس از معاشرت طولانى بوده است و حتما بدانيد که هم راجع به يک نفر شخص علاقه مند مؤثر که در نجف است(1) دستهايى در کار است که به هر نحو شده است او را برنجانند و هم راجع به شخصى که در تهران است و من در بين دوستانم از او علاقه مندتر و صحيحتر سراغ ندارم.(2). شما مکرر مرقوم مى داريد که بايد وکلاى بيشترى باشد، با آنکه وکيل منحصر نيست و اشخاص متعددى هستند لکن علاقه مند جدى منحصر است و آن هم با دست خود ما مى خواهند برکنارش کنند و هم اينها لطمه به اينجانب است نه به آن اشخاص، اگر جايز بود شرعا براى شما بعضى از امور را توضيح مى دادم تا از خواب گران برخيزيد. و من از شما توقع دارم که در موضوع شخص اينجانب و از اوضاع مربوط به من با احدى مکاتبه نکنيد و مشغول کار خودتان باشيد. و آنچه لازم است به خود من بنويسيد و اگر نقصى مى بينيد به غير من حق نداريد بنويسيد چون شما و طرف مکاتبه شما از اوضاع محيط ما درست مطلع نيستيد و با صفاى نفس به همه نگاه مى کنيد. والسلام عليکم. از نصايح پدرانه ان شاء اللّه نمى رنجيد. مرقوم مورخ سه بهمن، الان واصل شد، که باز راجع به قضيه آقاى آشتيانى مرقوم شده بود. باز از لحن تند شما معلوم مى شود تحريک زياد شده ايد، شما بدانيد که وکيل تهران من خلاف صلاح من نمى کند، از ايشان استفسار نموده ام و منتظر جواب هستم. اما آمدن ايشان به قم برخلاف صلاح نبوده . شما گاهى مى گوييد که عدم دخالت اصحاب شما صحيح نيست و گاهى مى گوييد دخالت آن آقا صحيح نيست اما اشخاصى که مى خواهند آقاى آشتيانى را برنجانند نمى شود ساکت کرد و من هم اهل اينکه هر روز به اشخاص کاغذ بنويسم و رفع نگرانى بکنم نيستم. شهريه قم وجود و عدمش اهميت ندارد و من کسب آبرو از آن نمى خواهم بکنم و شما هم از اين معانى نگران نباشيد و ملتفت باشيد با دست شما و طرف مکاتبه شما يک وقت دوستان صميمى من از من نرنجند. اشخاصى که به شما مطالبى مى گويند درست دقت کنيد که با وسايطى ممکن است تحريک شده و بخواهند با دست خودتان مقاصد خودشان را انجام دهند. مع ذلک اين مطالب موجب نيست که شما اگر مطلبى مى شنويد به من ننويسيد. به خود من مراجعه کنيد و اگر صلاح دانستيد کسانى که اين نحو امور را مى گويند مرقوم داريد.1 - آقاى نصراللّه خلخالى. از قرة العين عزيزم اميدوارم که از نصايح من رنجيده خاطر نشود. والسلام عليک. 2- آقاى سيد احمد خمينى درباره اين نامه مى گويد: در زمان وصول نامه ، موضوعى که امام به آن اشاره کرده ، يعنى دستهاى پنهانى که در صدد ايجاد اختلاف بين ياران امام و پراکنده ساختن آنان بوده اند، غير قابل درک بود اما بعد از پيروزى انقلاب، دسترسى به اسناد ساواک، آشکار شد که در قم و در نجف افرادى مرتبط با ساواک مشخصا براى اين کار ماموريت داشته اند. واين نامه امام
