لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
1350 ه . ش . / 1391 ه . ق .مکان:
نجفموضوع:تاسف از بى تفاوتى برخى از علما نسبت به وحدت و اظهارنظر در مورد انجمن حجتيه
بسمه تعالىمخاطب:
گرامى ، محمدعلى خدمت جناب مستطاب عمادالاعلام وثقةالاسلام آقاى گرامى دامتافاضاته مرقوم شريف واصل و از مطالبش مطلع شدم. مرقوم شده است چند نامه فرستاده ايد و جواب نداده ام. جز يک نامه از شما در نظر ندارم و نمى دانم جواب داده ام که نرسيده است مثل بسيارى از نامه ها يا غفلت شده است، در هر صورت احتمالات اصولى که داده بوديد هيچ يک در ذهن اينجانب نبوده و نيست و از جنابعالى نگرانى نداشته و ندارم. مراسلات را شايد اکثرا حتى مسافرين نرسانند و اگر احيانا برسد جواب هم به همين سرنوشت مبتلا است، اما راجع به بى مهرى بعض آقايان مهم نيست، اگر شما به تکليف خود عمل کنيد و حساب شما نزد خداى تعالى روشن باشد. اينجانب با زحمات طاقتفرسا مى خواستم سوءظن موجود در طبقات مختلفه سيما(1) تحصيل کرده و دانشگاهى را نسبت به علماى دين مرتفع کنم يا تخفيف دهم، لکن خود آقايان راضى نيستند يا بعض آنها واللّه من ورائهم محيط(2) و بعض مطلب را شايد ادراک نکرده ام. راجع به شخصى(3) که مرقوم شده بود جلساتش(4) ضررهايى دارد، از وقتى مطلع شده ام، تاييدى از او نکرده ام و ان شاء اللّه تعالى نمى کنم. در خاتمه از جنابعالى اميد دعاى خير دارم و علاقه من به امثال جنابعالى محفوظ است. والسلام عليکم و رحمةاللّه.1 - خصوصا. 2- سوره بروج، آيه 20: و خدا از همه سو بر آنها احاطه دارد. 3- آقاى محمود حلبى .
