لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
20 شهريور 1351 / 2 شعبان 1392مکان:
نجفموضوع:نامگذارى نوزاد بسمه تعالى
مخاطب:
خمينى، سيد احمد 2 تقويمى شعبان 92 احمد عزيزم مرقوم شما با امانتى (1) واصل شد. ان شاءاللّه تعالى موفق و مؤيد باشيد و اشتغال به تحصيل و تهذيب نفس مستدام باشد. اينجانب بحمداللّه سلامت هستم. چند روز قبل جواب مرقوم حضرت آقاى عم محترم(2) را داده ام، اميد است واصل شده باشد. شنيدم اسم بچه (3) را ياسر گذاشته ايد، انتخاب خوبى نبوده و موجب حرفهايى هم مى شود. يکى از حقوقى که فرزند به پدر دارد اين است که اسم خوب براى او بگذارد، اسم غير متعارفى که هرکس بشنود چيزى بگويد يا گفته شود تحت تاثير چه و چه واقع شده است، خلاف عقل است، معذلک خود دانيد. آقاى اخوى(4) و بستگانش سلامتند.ايشان شبها پيش من هستند، يعنى تا بعد از شام. هواى اينجا از شدت افتاده است و شبها خوب است. والسلام عليکم.پدرت آقاى سيد احمد خمينى درباره پاورقيهاى اين نامه چنين نوشته است:حضور مبارک حضرت آقا(5) سلام برسانيد. مخدره محترمه را سلام مى رساند.1 - امانتى اکثرا اعلاميه ها و کارهاى مبارزاتى انجام شده بود که جاسازى مى کردم و براى امام مى فرستادم. 2- حضرت آيت اللّه پسنديده . 3- امام فکر مى کردند که من نام ياسر را به خاطر ياسر عرفات گذاشته ام! در صورتى که آن موقع اسم ياسر (پدر عمار) و ميثم و از اين قبيل اسمهاى انقلابيون صدر اسلام مرسوم بود و در ايران مى گذاشتند. با اين وضع اسم پسرم را حسن گذاشتم که فعلا در قم مشغول تحصيل علوم اسلامى است. 4- اخوى، مرحوم داداش (آقاى سيد مصطفى خمينى).
