لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
5 فروردين 1350 / 27 محرم 1391مکان:
نجفموضوع:لزوم رفع اختلاف بين روحانيون
بسمه تعالىمخاطب:
يزدى، محمد خدمت جناب مستطاب عماد الاعلام و ثقة الاسلام آقاى آقا شيخ محمد يزدى دامت افاضاته مرقوم شريف واصل، سلامت و توفيق جنابعالى را از خداوند تعالى خواستار است. اميد است ان شاءاللّه تعالى حوزه علميه قم و ساير مؤمنين از ارشاد و هدايت جنابعالى برخوردار باشند. آنچه اخيرا مورد تاسف اينجانب است اختلافاتى است که نمى دانم با چه دستى در حوزه علميه قم و بين اهل منبر بلکه محراب حادث شده است، و همين نحو بين اهل علم تهران و اهل منبر آنجا حادث شده است،(1) همان نحو اختلافى که بين علماى مسيحى در وقتى که ممالک آنها را مى گرفتند حاصل شد.(2) امروز که اصول احکام در دستبرد اجانب و نوکرهاى آنهاست، به جاى وحدت کلمه ، اين نحو تفرق و توهين بعضى از بعضى و تکفير بعضى موجب کمال تاسف است، و کاشف از عدم رشد جامعه است. امثال جنابعالى کوشش کنيد شايد موفق شويد آقايان را از اين خواب گران بيدار کنيد، قبل از اينکه همه چيز آنها به باد رفته باشد، اگر نرفته باشد. و الى اللّه تعالى المشتکى.(3) والسلام عليکم.1 - اشاره به تفرقه اى که به تحريک رژيم، پس از انتشار کتاب شهيد جاويد، تاليف آقاى صالحى نجفآبادى، بين روحانيون پيش آمده بود. 2- اشاره به حوادث مقارن انقراض امپراتورى بيزانس (روم شرقى) در 1492 م.
