لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
3 فروردين 1351 / 7 صفر 1392مکان:
نجفموضوع:تاکيد بر توجه بيشتر به آقاى سيد مرتضى پسنديده
بسمه تعالىمخاطب:
خمينى، سيد احمد احمد عزيزم، ان شاءاللّه تعالى سلامت باشيد. ماها بحمداللّه تعالى سلامت هستيم. از اينکه حضرت آقاى اخوى(1) با تنهايى مى گذرانند نگران هستم، نگذاريد به ايشان بد بگذرد. نمى دانم قضيه منزل(2) براى محرم و صفر است يا امرى حادث شده است. در نوشته هاى خود احتياط کنيد و امضا نکنيد و شما مشغول تحصيل و تهذيب نفس باشيد و دخالت در امرى نکنيد.(3) خدمت حضرت حجت الاسلام والمسلمين آقاى اخوى سلام برسانيد. به دخترها و مخدره اهل بيت سلام برسانيد. والسلام عليکم. خانم مهمان دارند و نمى رسند چيزى بنويسند. بحمداللّه تعالى سالم هستند و همين طور سايرين. پاکت جوف(4) را به وسيله مطمئنى زود برسانيد.1 - آقاى سيد مرتضى پسنديده . 7 صفر 92 پدرت آقاى سيد احمد خمينى درباره پاورقيهاى اين نامه چنين مرقوم داشته اند: 2- ساواک بارها منزل حضرت امام را در قم محاصره مى کرد و ماهها و هفته ها از تردد افراد جلوگيرى مى کردند، ايشان سؤال کرده اند که آيا بعد از ماه محرم و صفر تردد آزاد مى شود يا خير? زيرا تنها اينجانب و دو نفر کارگر به نامهاى مشهدى رضا و ميرزا نادعلى مى توانستيم تردد کنيم. 3- امام براى اينکه اگر محتواى نامه لو رفت مسئله اى براى من به وجود نيايد، اين موضوع را براى رد گم کردن مى نوشتند و اين مطلب بين من و ايشان دائما تکرار مى شد، من هم مرتبا براى ايشان مى نوشتم که در کارى دخالت ندارم. مثلا در همين نامه ايشان نوشته اند: احتياط کرده و نامه را امضا نکنيد که اين با دخالت نکن در نامه هاى قبل و بعدى به هيچ وجه نمى سازد. 4- اکثر قريب به اتفاق اين نامه ها مسائل مربوط به مبارزه بوده است. بنده و سايرين اجازه نسخه بردارى و فتوکپى از اين نامه ها را نداشتيم، چون حرام بود که در پاکتها را باز کنيم، و متاسفانه گيرنده هاى اين نامه ها اکثرا آنها را محو مى کردند و يکى از باارزشترين اسناد مبارزه درباره دوره پانزده ساله تبعيد حضرت امام و کار مخفى ايشان بر روى علماى مبارز و مردم
