لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
24 خرداد 1350 / 20 ربيعالثانى 1391مکان:
نجفموضوع:شهريه طلاب
بسمه تعالىمخاطب:
خمينى، سيد احمد احمد عزيز، مرقوم مورخ 14 ع2 واصل شد. از سلامت شما مسرور شدم. تلگراف شما هم واصل شد. راجع به شهريه ، من از باب احتياط نوشتم حواله مى دهم، اگر مى دانستم که به قدر کافى در آنجا موجود است داعى بر حواله نبود. بنا شد تا شما مراجعه به تهران نکنيد، راجع به آنجا چيزى ندهند.(1) مبلغ بيست هزار را در اينجا حواله شده بود، يعنى من گرفته بودم، آقاى آقا رضا(2) از قم گرفته اند به حساب من، اگر ان شاءاللّه تعالى شما از آنجا زايد آورديد براى من هم بفرستيد براى کمک به اينجا.(3) از صلح آقايان(4) مسرور شدم، انشاءاللّه هميشه به صلح و صفا زندگى کنند. حالت ماها بحمداللّه خوب است ولى رفتن بچه ها موجب تنهايى شد، ان شاءاللّه سلامت باشيد.جواب حضرت آقاى عمو(5) و قبوض را ان شاءاللّه تعالى به وسيله ديگرى مى فرستم، به ايشان سلام برسانيد.(6) آقاى سيد احمد خمينى درباره پاورقيهاى اين نامه ، چنين نوشته است: 20 ع2 91 پدرت1 - در اوايل کار پرداخت شهريه طلاب قم، گاهى احتياج به کمک از آقاى لواسانى وکيل امام در تهران بود که از ايشان کمک گرفته مى شد. بعدا قم خودش را اداره مى کرد و به نجف و ساير حوزه هاى شهرستانها هم پول مى دادند. 2- حجت الاسلام آقا رضا لواسانى فرزند حضرت آيت اللّه لواسانى. 3-حوزه علميه نجف اشرف. 4- مدت کمى کدورتى بين حضرت عمو (آيت اللّه پسنديده ) و آقاى شيخ صادق تهرانى اتفاق افتاد، در مدت کوتاهى اين کدورت به دوستى عميقى تبديل شد. 5-آيت اللّه پسنديده . 6- امام بر اساس شناخت فرد مسافرى که به ملاقاتشان در نجف مى رفت، اگر ترسو بود اصلا نامه نمى دادند، اگر متوسط بود نامه معمولى مى دادند، و اگر مبارز بود نامه هاى حساس و قبضهاى دريافت وجوهات شرعيه و سهم امام را توسط آنها ارسال مى کردند، زيرا اگر قاصد لو مى رفت، عده زيادى گرفتار مى شدند و مورد بازخواست رژيم شاه و ساواک قرار مى گرفتند که چرا مثلا
