لطفا منتظر باشید ...
نامه
زمان:
27 فروردين 1351 / 2 ربيعالاول 1392مکان:
نجفموضوع:خانوادگى، احوالپرسى از بستگان
بسمه تعالىمخاطب:
خمينى، سيد احمد 2 ع1 92 احمد عزيزم مرقوم جمع شما واصل، از اينکه دور هم جمع و بحمداللّه تعالى سلامت هستيد و خوش و خرم، مسرور هستم. ان شاءاللّه خداوند تعالى به همه شماها سلامت و سعادت عنايت فرمايد. اينجانب سلامت هستم بحمداللّه تعالى ولى نگرانيهاى روحى بسيار است. دعا کنيد خداوند اصلاح فرمايد. از سلامت خودتان و ديگران مطلعم نماييد. نمى دانم درس را به کجا رساندى و حالا مشغول چه هستيد. از وضع درس و مدرس(1) بنويسيد. از خداوند تبارک و تعالى توفيق و تاييد شما را خواهانم. خدمت حضرت آقاى عم بزرگوار(2) سلام برسانيد و نگذاريد به ايشان بد بگذرد. والسلام عليکم.1 - آقاى سيد احمد خمينى در اين باره چنين مرقوم داشتند:پدرت امام روى استاد مهذب و با تزکيه اصرار فراوانى داشتند، حتى حرکات دست و سر استاد را منشا اثر بر روى شاگرد مى دانستند، چه رسد به اينکه استاد از نظر تقوا ضعيف و يا مثلا خداى ناکرده اهل غيبت باشد.
