لطفا منتظر باشید ...
پيام
زمان:
28 خرداد 1362 / 6 رمضان 1403مکان:
تهران، جمارانموضوع:
شهادت شش تن از اعضاى بيت آقاى حکيم در عراق بسم اللّه الرحمن الرحيممخاطب: ملت ايران و عراق انا للّه و انا اليه راجعون خبر بسيار اسفانگيز و حيرتبار شهادت شش شخصيت از بيت مرحوم آيت اللّه حکيم - رحمةاللّه عليه- به دست جنايتکار ددمنش دهر، صدام عفلقى با کيفيتى که توسط فرزند برومند ايشان جناب حجت الاسلام سيد محمد باقر حکيم - حفظه اللّه تعالى
- گزارش دادند، هر انسان با وجدانى را که از فطرت انسانى منحرف نشده است متاسف و ناراحت مى کند. ما در عصرى زندگى مى کنيم که مقدرات ملتهاى در بند مظلوم، به دست مشتى جنايت پيشه که خوى سبعيت بر آنان غالب است مى باشد. دنيا در عصر ما و عصرهايى نظير آن مبتلا به حکومتهايى بوده است که جز قانون جنگل در آن حکومت نمى کند. ما در عصرى هستيم که جنايتکاران به جاى توبيخ و تاديب، تحسين و تاييد مى شوند. ما در عصرى به سر مى بريم که سازمانهاى به اصطلاح حقوق بشر، نگهبان منافع ظالمانه ابرجنايتکاران و مدافع ستمکارى آنان و بستگان آنان هستند.ما در منطقه اى به زندگى مرگبار خود ادامه مى دهيم که اکثر حکام آن چشم و گوش بسته تحت فرمان امريکا، به جنايات اسرائيل و حزب بعث عراق مشروعيت مى دهند و در هدم اسلام و قرآن کريم کوشش مى کنند. ما در محيطى گذران مى کنيم که مظلومان که جرمى جز دفاع از حق ندارند زير چکمه ستمگران خرد مى شوند و آخوندهاى کثيف دربارى به اين اعمال وجهه اسلامى مى دهند. ما و دنياى مسيحيت در عصرى هستيم که پاپ، رهبر کاتوليکها به جاى آنکه امريکا را در جناياتى که به بشريت مى کند، محکوم کند و پيروان خود را به مقابله با ظالمان برانگيزد، از امريکا پشتيبانى مى کند و به ستمکاران ديگر توصيه همکارى با آن را مى کند. اکنون در اين دنياى مسموم که نفس کشيدن در آن مرگ تدريجى است، تکليف ملتهاى در بند اين ابرقدرتها و انگلهاى آنان چيست? بايد بنشينند و اين صحنه هاى جنايتبار را تماشا کنند و با سکوت مجال دهند که دنيا در آتش بسوزد? آيا روحانيون، نويسندگان، گويندگان، روشنفکران، متفکران از هر ملت و مذهب که هستند، در اين زمان تکليفى انسانى، مذهبى ، ملى و اخلاقى ندارند و بايد نقش تماشاگر را در کشورهاى خود ايفا کنند? و يا آنکه بايد اين سران و سردمداران با گفتار و نوشتار خود، ملتهاى مظلوم دربند را بسيج کنند تا ستمگران را از صحنه خارج نمايند و حکومت را به دست مستضعفان بسپارند، چونان که در ايران با همت ملت بزرگوار شد. آيا در منطقه قدرتى به پايه قدرت رژيم ظالمانه شاهنشاهى و ستمشاهى بود و ملتى همچون اين ملت مظلوم دربند بود? و ديديد که با دست خالى و ايثار جان و توان در مدت کوتاهى از بندها رها و ستمگران و دزدان را يا در بند کشيدند و يا بيرون راندند. محرومان و ستمديدگان تاريخ بايد خود برخيزند و انتظار نکشند که ستمکاران آنان را از بند نجات دهند. اينجانب اين مصيبت بزرگ را که بر بيت معظم حکيم وارد شده است و شش تن از فرزندان پيامبر عظيمالشان مظلومان را به دست دژخيمان صدام با آن وضع فجيع و رقتبار به شهادت رساندند، به اجداد بزرگ آنان و به اسلام بزرگ و مسلمانان متعهد جهان و به ملت ايران و عراق تسليت مى دهم. بايد ملت عراق بدانند که قضيه مربوط به بيت معظم حکيم نيست. اينان که با آن شکنجه ها شهيد شدند، در راه اسلام عزيز و مصالح ملت عراق به شهادت رسيدند و به لقاءاللّه در جوار اجداد معظمشان محشورند. لکن مسئله مهم، اسلام است که اگر به اين ملحد مخالف بالذات با اسلام مهلت داده شود، اسلام بزرگ و ملت عزيز عراق را در زير چکمه دژخيمان جنايتکارش خرد خواهد کرد و به حرث و نسل ملت عراق بس نخواهد کرد. ارتش عراق که از همان ملت هستند و فرزندان همان آب و خاک هستند تا کى تحمل اينگونه ننگها را که اين جنايتکار مى کند، مى نمايند? و عجب آن است که خيرخواهان منطقه به گمان خود براى اصلاح بين حزب بعث و دولت ايران دامن به کمر زده اند و فعاليت مى نمايند، غافل از آنکه اصلاح با اين پلنگ تيزدندان، ستمکارى بود بر مستمندان و اسلام و مسلمين و غافل از آنکه اين شخص که به واسطه شکست در جنگ و از دست دادن همه چيز خود آنچنان ديوانه شده است که به هيچ قراردادى پايبند نيست و ملت ايران با آنهمه رنج و درد که از اين دژخيم ديده اند به هيچ وجه به اصلاح تن در نمى دهند و اسلام عزيز اجازت نخواهد داد که با اسم اصلاح، به ملتهاى مظلوم، ستمهاى فوق طاقت تحميل شود. بار ديگر اين مصيبت بزرگ را به همه مسلمانان بخصوص خاندان معظم حکيم و جناب حجت الاسلام آقاى سيد محمد باقر حکيم تسليت عرض مى نمايم. و برکاته . 6 رمضان المبارک 1403 / 28/3/1362
