حدیث بی کم و بیشی (شرح گلشن راز شیخ محمود شبستری) نسخه متنی

پايههاى نردبانى هستند كه دين حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) را به كمال مىرسانند).

خواجه = ب 371.

استوا = ب 373.

ظلّ = سايه.

ظلمت = تاريكى.

مصطفا = برگزيده، صاف كرده شده (ف - م)

چون در هنگام استوا، آفتاب در بالاترين ارتفاع و درجه قرار دارد، سايه پنهان مىشود و اشياء سايهاى ندارند بنا بر اين زمان ظهور پيامبرى و نبوّت حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) نيز، هنگام كمال نور نبوّت است و ذات و صفات آن حضرت از هر سايه و ظلمتى، پاك و صاف گرديده است. و اخلاق نيكوى آن حضرت همچون استوا در حال اعتدال بود و افراط و تفريط در آن راه نداشت.

خط استوا = ب 371.

هر گاه آفتاب در خط استوا قرار بگيرد در آن موقع هر شىء مستقيم القامة ـ قامت راست ـ سايه ندارد. زيرا وجود سايه، دليل كجى و تمايل آفتاب از خط استوا به چپ و راست مىباشد. با علم به اين نكته، رفتار و كردار و گفتار حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)در زمان پيامبرى، به حكم «انّك لمن المرسلين على صراط مستقيم»(1) در حد اعتدال بود.

1. ياسين، آيه 3 و 4: به درستى كهاى محمد تو از فرستادگانى بر راه راست.