عرفان اسلامی جلد 10

مى‏توان از اين روايت بدين‏گونه استفاده كرد كه اگر در انسان عقل نباشد راه استفاده او از انبيا و امامان عليهم‏السلام مسدود است ، اگر انسان بى‏رابطه با انبيا و امامان عليهم‏السلامزندگى كند از خسارت و ضرر مصون نخواهد بود ؛ زيرا عقل تنها نمى‏تواند در همه شؤون راهنماى انسان باشد ، نياز عقل به عقول عاليه يك نياز طبيعى و ضرورى است و بر انسان است كه از كمك‏گيرى از عقول الهيه تكبر نكند .

توجه به اين نكته لازم است كه انسان اگر طالب خير و سعادت در امور دين و دنيا و آخرت است بايد در درجه اوّل از كتاب خدا و درجه بعد از انبيا و به خصوص خاتم رسولان و آن گاه از ائمه طاهرين عليهم‏السلام و سپس از آنان كه از عقل بيدار و علم و تجربه و تقوا و روح نصيحت برخوردارند مشورت كند كه سير اين مسير آدمى را به مقام قرب و عرصه ملكوت و رضايت حق و بهشت برين رهنمون مى‏گردد .

مشورت با خدا به اين است كه به كتاب حق ، علم و معرفت پيدا كند و از آيات قرآن براى زندگى دستور بگيرد .

مشورت با انبيا و ائمه عليهم‏السلام به اين است كه به روايات صحيحه مراجعه كند و راه خود را بر اساس دستورهاى آن بزرگواران تنظيم نمايد .

مشورت با صاحبان اوصاف پنج‏گانه به اين است كه امر خود را با آنان در ميان بگذارد و از آنان بخواهد كه وى را راهنمايى كنند .

اگر كسى عارف به قرآن و روايات نيست ، براى بهره‏گيرى از آيات و روايات لازم است دست در دست عالم ربّانى گذاشته و از دانش او نسبت به آيات و روايات بهره بگيرد .

در هر صورت راه خير و سعادت در تمام شؤون زندگى به روى هر كس كه عاشق خير و سعادت است باز است و ديدن ضربه و خسارت معلول تنها سفر كردن در جاده زندگى است .

اگر انسان همراه با كتاب خدا و دستورهاى انبيا و ائمه عليهم‏السلام و محصول عقل عاقلان حقيقى ، طى راه كند بدون شك به سعادت ابدى خواهد رسيد .