شما به سخنان انبيا و ائمه عليهمالسلام و عرفاى الهى و حكيمان با حقيقت و ناصحان دلسوز مراجعه كنيد تا به ارزش سخنى كه از قلب پاك و درون منور به نور ايمان ظهور مىكند پى ببريد ، آن بزرگواران تمام سخن و كلامشان دعوت به حق و راهنمايى به خير و هدايت به سعادت دنيا و آخرت بود و حق اين است كه در تمام شؤون حيات از آن بزرگواران و كلام پر ارزششان متابعت و پيروى شود .قرآن مجيد در سورههاى قرآن سخنان پر ارزش و كلمات سعادتآفرين حضرت نوح ، هود ، صالح ، ابراهيم ، لوط ، شعيب ، يوسف ، موسى ، هارون ، داود ، سليمان ، عيسى و رسول گرامى اسلام صلىاللهعليهوآله را بيان فرموده كه شما با انس به قرآن مىتوانيد از آن مفاهيم بلند آسمانى كه در رابطه با توحيد ، معاد ، معاملات ، اخلاق ، سياست ، اجتماع ، فرد ، معاشرت ، تقوا ، تزكيه ، عمل صالح و امور خير است آگاه شويد .چرا از سخنان و كلام پاكان حقيقى پيروى نكنيم و چرا تمام شؤون زندگى را با آن بزرگواران هماهنگ ننماييم ؟ كه آنان تجلىگاه فيض حضرت حقّند و قلبشان مركز واردات اسرار الهيه است و روح ملكوتيشان متصل به روح اعظم .
انسان و روح اعظم در كلام ملا صدرا
صدر المتالّهين در گفتارى بسيار پر ارزش در تفسير و توضيح آيه مباركه نور در اين مسئله كه حقيقت اينان جامع تمام حقايق است ، پس گفتارشان گفتار جامع و كامل است مىگويد :انسان ، كامل به كلمه و سخن جامع و خلاصهاى است از تمام آنچه كه در كتابهاى الهى موجود است ، آن كتابهايى كه تمام كلماتش نوشتههاى نورانى است كه به دست خداوند رحمان نوشته شده و بر صفات عالم وجود نقش بسته و از بينش كوردلان پنهان و پوشيده است ، يعنى مانند روح اعظم كه جامع و دربرگيرنده است مر آنچه را كه در عالم كبير است ؛ زيرا آغاز موجودات و صورت و غايت آنها و تخم عقول و نفوس و ميوه درخت افلاك و آنچه در آنها از انوار معقول و محسوس است مىباشد[4] .پس اكنون اراده آن داريم كه براى تو مراتب عالم انسان و اسماى او را شرح و توضيح دهيم و بيان كنيم كه روح انسانى و عقل آخرين الهى در مرتبه و قرب و نزديكى نزد خداوند در قوس صعود و بازگشت ، برابر روح اعظم و عقل اوّل قرآنى در عالم آغاز و قوس نزول است و سلطنت و غلبه او روز رستاخيز و روز عمل همانند سلطنت روح اعظم در روز ازل است ، يعنى از جهت شمول و فراگيرى هر يك از آن دو بر تمام مراتب موجودات ، بلكه عقل اول و روح آخرين همان حقيقت محمّديه است كه يك ذات در دو مرتبه ظاهر و جلوه نموده ، يك بار در برگشت به خلق ، براى به كمال رسانيدن خلايق و بار ديگر در روى آوردن به حق تعالى براى شفاعت آنان .