عرفان اسلامی جلد 10

انسان در درجه اوّل بايد تمام سعى و كوشش او بر اين باشد كه از راه مشروع :

دامدارى ، كشاورزى ، صنعت ، تجارت و شؤون اين چهار اصل ، به كسب مال بپردازد و در خرج مال هم قوانين الهى را مراعات كند .

دارنده مال و يا خواهنده مال اگر عامل بيت المال است و يا عامل شخصى به حكم آيات و روايات بايد از اهليّت كامل و امانت و حفظ و صلاحيت علمى و بصيرتى برخوردار باشد .

كه اگر بيت المال دست اين‏گونه افراد باشد و يا مال و ثروت در اختيار چنين انسان‏هايى قرار گيرد . استعدادها به كار مى‏افتد و ارزش‏ها ظاهر مى‏شود و هنر انسان بودن اوج مى‏گيرد ، تا جايى كه كشور نمونه بهشت و ملّت نمونه ملايكه الهى مى‏گردند .

مسئله به دست آوردن مال اگر از طريق غير حق صورت گيرد ، زيان‏هاى غير قابل جبران براى فرد و جامعه به بار مى‏آورد .

شهوت پول‏پرستى از بدترين موانع در راه رشد و تكامل و سعادت و تعالى انسان است .

مال و ثروت و عشق به پول گاهى منبع طغيان هواها و غرايز و اميال و خودخواهى‏هاست ، به صورتى كه انسان را به هلاكت انداخته و راه نجات را بر وى مسدود مى‏كند .

در صدر اول اسلام پس از انحراف خسارت بارى كه در مسئله خلافت به وجود آمد و دست پاك‏ترين و امين‏ترين و آگاه‏ترين امت ، يعنى حضرت اميرالمؤمنين عليه‏السلام از مقام الهى و خداييش كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مأمور ابلاغ آن بود از حكومت قطع شد ، ثروت بى‏حسابى كه از فتح بلاد در اختيار مردم و بيت المال قرار گرفت و اخذ و عطاهاى نابجايى كه انجام گرفت بلاهايى به سر قرآن و حديث و مملكت و ملّت و تربيت و اخلاق و عقايد آورد كه بدون شك تا بر پا شدن صبح محشر قابل جبران نيست .

من ريشه تمام اختلافات مسلمانان و بلاها و مصايبى كه در تمام شؤون زندگى ، بعد از مرگ پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله تاكنون به سر جامعه اسلامى آمده معلول همان اخذ و عطاى غلط مال مى‏دانم .

تحريف در تفسير آيات كتاب حق و به خصوص تحريف در حديث در سايه اخذ و عطاى خلفا و به خصوص بنى‏اميه و بنى‏عباس كه هر درهمش تيشه‏اى به ريشه حقيقت بود ، پايه‏گذار مكتب‏ها و مسلك‏ها در برابر صراط مستقيم الهى در پوشش اسلام شد كه از اين رهگذر نه تعداد گمراهان تاكنون بر ما معلوم است و نه ضربه‏هاى مادى و معنوى و تربيتى كه بر پيكر انسان وارد آمد بر ما روشن است .

امامان معصوم و راستين كه امامتشان انتخاب خدا بود و رسول حق مأمور ابلاغ آن خانه‏نشين شدند ، ستم‏پيشگان بر تمام شؤون حيات مردم حاكميت يافتند ، بازرگانان حديث چهره‏هاى پاك را به تهمت گرفتند و ناپاكان را پاك جلوه دادند ، قرآن را بر اساس ميل خطرناك‏ترين افراد اموى و عباسى تفسير كردند و به نفع آنان هزاران حديث جعل نمودند ، اولياى الهى هم چون ابوذرها و حجرها و رشيدها و ميثم‏ها و كميل‏ها و سعيدها تبعيد شده و عاقبت بر دار شهادت رفتند و حكم بن عاص‏ها و مروان‏ها و . . . كه تبعيدشدگان خدا بودند به مدينه بازگشته و همه كاره اسلام شدند ، اطفال اموى در گهواره‏هاى بند طلا خوابانده شدند و مردان و زنان و كودكان الهى در سرزمين كربلا نشسته و گرسنه با فجيع‏ترين وضعى به شهادت رسيدند .