اى طلعت تو نحستر از صورت زحل احباب را ز مهر تو با يك ديگر نفاق هر مرد را تويى به هوا سايق قضا دلبند بىثباتى و دلدار شوم پى مسجود احمقان شده چون نار و چون صليب در چشم اهل دانش و در دست اهل عقل بىوزن هم چو بادى و چون خاك بىمحل[241] وى خوى تو نفايه[240] ولى نيك تو بدل زهاد را زعشق تو با يك ديگر جدل مر خلق را تويى به هوس رهبر اجل محبوب بىوفايى و مرغوب مبتذل معبود ابلهان شده چون لات و چون هبل بىوزن هم چو بادى و چون خاك بىمحل[241] بىوزن هم چو بادى و چون خاك بىمحل[241]