ما را ز جام باده گلگون خراب كن
زان پيشتر كه عالم فانى شود خراب
زان پيشتر كه عالم فانى شود خراب
زان پيشتر كه عالم فانى شود خراب
روى بنما و وجود خودم از ياد ببر
ما كه داديم دل و ديده به طوفان بلا
روز مرگم نفسى وعده ديدار بده
وانگهم تا به لحد خرم و دلشاد ببر
خرمن سوختگان را همه گو باد ببر
گو بيا سيل غم و خانه ز بنياد ببر
وانگهم تا به لحد خرم و دلشاد ببر
وانگهم تا به لحد خرم و دلشاد ببر
(1). آينه دانشوران، ص351.(2). رضا مختارى، سيماى فرزانگان، ص64 (به نقل از اسرارالصلاة).(3). حافظ، ديوان.