میرزا جواد آقا ملکی مردی از ملکوت نسخه متنی

مولانا آخوند ملاحسينقلى همدانى را كه شهرت فضايلش نزد ارباب علم و دانش و عرفان و بينش بسيار و مستغنى از توضيح نالايق ماست و در رساله التقوى اشاره به مقام ايشان و شاگردانش نمودم، اختيار كرده و نفس خود را تهذيب و تكميل نموده و در حدود 1321قمرى به ايران مراجعت و اولاً در تبريز سُكنى نمودند تا بعد در قضيه انقلاب مشروطه در سال 1329 هجرى از آن‏جا به قم مهاجرت نمودند و مشغول به تدريس (درس فقه كه عنوانش مفاتيح مرحوم فيض بود) و ترويج و تربيت شاگردان مكتب جعفر بن محمد (عليهما السلام) شدند و سه ماه رجب و شعبان و رمضان را صائم گرديده و در مدرس مدرسه فيضيّه درس اخلاق عمومى مىگفتند و اكنون كه سى سال است از رحلت و فقدان آن عالم ربانى مىگذرد در و ديوار مدرس و فضاى مدرسه صداى حزين و گريان و ناله‏هاى شوق و سوزان او را كه مىگويد:

اللهم ارزقنا التجافى عن دار الغرور والانابة الى دار الخلود و الاستعداد للموت قبل الفوت.

به گوش هوش مىرساند.

فضايل و كرامات مرحوم حاج ميرزا جواد آقا بيشتر از آن است كه در اين وجيزه توان آورد. درباره اخلاق و زهد و تقوا و عشق و عرفان او شاگردانش كه از علماى معروفِ عصر حاضرند داستان‏هايى گفته، و حتى او را در رديف بكّايين آخرالزمان آورده‏اند. نماز جماعتش در مسجد بالاسر، و گاهى در مدرسه فيضيه و درس گفتنش در آن، شاهد اين مدّعااست.