آنان ملائكه عالى رتبه با حسن و كرامتند!» (11 تا 16 / عبس)
پس از بيانات بالا روشن شد كه بشارت جبرئيل عليه السلام در آن باره، عين بشارت ملائكه اى است كه در تحت فرمان او هستند، كه او از بزرگان ملائكه و از مقربين آنهاست، كما اين كه درباره اش فرمود: «اِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَريمٍ، ذى قُوَّةٍ عِنْدَ ذِى الْعَرْشِ مَكيـنٍ، مُطـاعٍ ثَـمَّ اَميـنٍ!» (19 تا 21 / تكوير) (1)
1- الميزان ، ج: 6 ص: 8.

ملائكه حامل عرش الهى و احوال و اعمال آن ها

« اَلَّـــذيـــنَ يَحْمِلُــــونَ الْعَــــرْشَ وَ مَــــنْ حَــــوْلَـــهُ...!» (7 / مــؤمــن)
خداى سبحان در اين آيه و در هيچ جا از كلام عزيزش معرفى نفرموده كه اين حاملان عرش چه كسانى هستند، آيا از ملائكه اند؟ يا كسانى ديگر؟ ولى عطف كردن جمله « وَ مَنْ حَوْلَهُ،» بر حاملان عرش، اِشعار دارد بر اين كه حاملان عرش هم از ملائكه اند، چون در آيه « وَ تَرَى الْمَلائِكَةَ حافّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ ـ ملائكه را مى بينى كه  پيرامون عرش در طوافند...،» (75 / زمر) تصريح دارد كه طواف كنندگان پيرامون عرش از مـلائكه انـد، پس نتيجه مى گيريم كه حاملين عرش نيز از اين طايفه اند.
معناى جمله فوق اين مى شود كه: « آن ملائكه اى كه حامل عرشند، عرشى كه تمام اوامر و همه احكام الهى از آن جا صادر مى شود، اوامر و احكامى كه تدبير امور عالم مى كننــد، و نيـز آن مـلائكـه اى كه پيـرامـون عـرشنـد، يعنى مقربين از ملائكه مى بـاشنـد و كـارهـاى زيـر را انجـــام مى دهنــد:
1ـ «يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ!» (7 / مؤمن)
خدا را منزه مى دارند، در حالى كه اين تنزيه شان همراه با ثناى پروردگارشان است، پس ملائكه خداى تعالى را از هر چيز كه لايق ساحت قدس او نيست و از آن جمله شريك داشتن در ملك، منزه مى دارند، و بر فعل او و تدبيرش ثناخوانى مى كنند.
2ـ «وَ يُــؤْمِنُــونَ بِــه!» (7 / مــؤمـن)
ايمان آوردن ملائكه به خدا ـ با اين كه حامل عرش ملك و تدبير خدايند و يا پيرامون آن طواف مى كنند، تا اوامر صادره را بگيرند و نيز او را از هر نقصى تنزيه نموده و بر افعالش ثنا مى گويند ـ به اين معناست كه ملائكه به وحدانيت خدا در ربوبيت و الوهيت ايمان دارند، پس ذكر عرش و نسبت دادن تنزيه و تحميد و ايمان به ملائكه خود ردّى است بر مشركين، كه ملائكه مقرب خدا را شركاى خدا در ربوبيت و الوهيت مى پنداشتند و آن هـا را به جـاى خـدا ارباب خود گرفته و مى پرستيدند.
3ـ «وَ يَسْتَغْفِـــــرُونَ لِلَّـــــذيــــنَ امَنُـــوا!» (7 / مــؤمـن)
يعنى از خداى سبحان مى خواهند تا هركس را ايمان آورده، بيامرزد:
«رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْما فَاغْفِرْ لِلَّذينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبيلَكَ وَقِهِمْ عَــذابَ الْجَحيمِ، رَبَّنا وَ اَدْخِلْهُمْ جَنّاتِ عَدْنِ نِ الَّتى وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ ابائِهِمْ وَ اَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيّاتِهِمْ اِنَّكَ اَنْتَ الْعَزيـزُ الْحَكيمُ، وَقِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ!» (7 تا 9 / مؤمن) (1)

1- الميزان ، ج: 34 ص: 170.