دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

من شما را آوردم، چون نزديك كوفه رسيديد، دستور دادم در
نُخيله ¹فرود آييد و در لشكرگاهتان بمانيد و دست به
شمشير باشيد و خود را مهيّاى جنگ نگه داريد و زياد به ديدار فرزندان
و همسرانتان نپردازيد، كه رزمندگان آنان‏اند كه براى جنگ پايدارند،
آستين بهر نبرد بالا زده‏اند، از بيدار ماندن در شب‏ها و تشنگى در روزها
و از گرسنگى و خستگى نمى‏نالند.

برخى از شما عذرخواهانه با من فرود آمدند و برخى هم از روى
نافرمانى به شهر وارد شدند. نه آنان كه ماندند، ثبات و صبر ورزيدند و
نه آنان‏كه به شهر رفتند، دوباره نزد من بازگشتند. به لشكرگاهم نگاه
كردم، جز پنجاه تن در آن نبود. چون چنين ديدم، نزد شما به كوفه وارد
شدم و تا امروز نتوانسته‏ام شما را با خودم از آن بيرون ببرم!

پس منتظر چيستيد؟ آيا نمى‏بينيد كه از اطراف شما كاسته و
شهرهايتان گشوده شده است و پيروان من در شهرها كشته شده‏اند و
لشكرگاه‏هاى شما خالى مى‏شود و شهرهايتان مورد هجوم قرار
مى‏گيرد، با آن كه شمار شما بسيار و نيرو و دلاورى‏تان فراوان است؟
پس در چه فكرى هستيد؟ خدا خيرتان دهد! از كجا بر شما مى‏تازند؟
شما را چه مى‏شود؟ چگونه از حق منحرف مى‏شويد؟ و چگونه
افسونتان مى‏كنند؟! اگر شما مصمّم و هماهنگ بوديد، به فكر حمله به
شما نمى‏افتادند.

هلا كه دشمنان هماهنگ و همدست و دلسوز يكديگر شدند و شما
سست و نيرنگ‏باز و پراكنده گشتيد! اگر چنين ادامه دهيد، در نظر من
كامياب به‏شمار نمى‏آييد. خفتگانتان را بيدار كنيد، در راه حقّتان
همدست شويد و دل به جنگ با دشمنتان بدهيد. خالص از ناخالص
روشن شده است و بر هر كه بينا باشد، صبحْ آشكار است.

محلّى نزديك كوفه به سمت شام، جايى كه امام عليه السلام به سوى آن بيرون رفت.
(معجم البلدان: 5 / 278)