به وقت و چگونگى آن، فضيلتى است كه جز پيشوايان بزرگ الهى و
خواص اصحاب آنان، آن را برنمىتابند.هر چند نديدم كسى اين پاسخ را ارائه كرده باشد؛ امّا بهنظر مىرسد كه
اين بهترين سخن در توجيه پيشگيرى نكردن امامان اهل بيت قدس سرهما از
شهادت خود با علم به چگونگى آن است كه با دلايل عقلى و نقلى 1 نيز تأييد مىشود. اكنون متن پاسخ
شيخ مفيد و علاّمه طباطبايى ـ رضوان اللّه تعالى عليهما ـ را براى مزيد
اطلاع پژوهشگران در اينجا مىآوريم.
پاسخ شيخ مفيد
علاّمه مجلسى روايت كرده است كه: در كتاب المسائل العُكبَرية ازشيخ مفيد سؤال شده است: نزد ما اجماعى است كه امام مىداند چه
خواهد شد. پس چرا اميرمؤمنان به مسجد رفت، با آنكه مىدانست
كشته مىشود و قاتل و زمان كشته شدن را هم مىدانست؟ و چرا
حسين بن على عليهما السلام به كوفه رفت، با آنكه مىدانست آنان يارىاش
نمىكنند و او در اين سفر كشته مىشود؟ و چرا وقتى محاصرهاش
كردند و مىدانست كه آب را به روى او بستهاند و اگر چند ذراع زمين را
حفر كند، آب مىجوشد، ولى زمين را نكَند و به ضرر خويش كمك
كرد تا از تشنگى جان باخت؟ و چرا امام حسن عليه السلام با معاويه قرار داد
بست و حكومت را به او سپرد، با آنكه مىدانست او پيمان مىشكند و
به عهد خود وفا نمىكند و شيعيان پدرش را مىكشد؟شيخ مفيد جواب داد: امّا پاسخ اينكه «امام مىداند چه پيش خواهد
آمد»، اجماع ما بر خلاف آن است و چنين سخنى مورد اجماع شيعه
نيست. اجماع شيعه بر اين است كه امام، حكم هر چه را پيش آيد،
مىداند، نه آنكه به خودِ پيشامدها دانا باشد
روايتى كه از حسن بن جهم از امام رضا عليه السلام نقل شد، بنا بر آن كه «لكنّه خير» خوانده شود،
مىتواند از مؤيّدات اين پاسخ باشد.