آموزش پيامبر اسلام (كه از طريق امام على عليه السلام به همه آنان منتقل شده
است)، كتب انبياى الهى، كتاب امام على عليه السلام ، مصحف فاطمه عليهالسلام ، كتاب
جَفْر، كتاب جامعه، و الهام. 1
و بر اساس متونى كه در فصل چهارم همان بخش آوردهايم، امامان
اهلبيت، از طرقى كه بدانها اشارت رفت، آنچه را كه مىخواستند
بدانند، مىدانستند.
چرا امام، خود را در معرض كشته شدن قرار داد؟
براى توجيه پيشگيرى نكردن امامان از شهادت خود (با اينكه از آنمطّلع بودند)، پاسخهاى متعددى ارائه شده است كه مىتوان گفت
اصلىترين آنها بدينشرح است:
1 . عدم علم تفصيلى
پاسخ نخست اينكه هر چند اهل بيت قدس سرهما اجمالاً مىدانستند چگونهشهيد مىشوند، امّا علم تفصيلى به اين موضوع نداشتند، هرچند سبب
عدم علم تفصيلى آنان، عدم خواست آنان باشد.اين پاسخ برخلاف ظاهر رواياتى است كه دلالت دارد ائمه عليه السلام به تفصيل
از جريان شهادت خود خبر داشتند و لااقل در مورد شخص امام
على عليه السلام با آن همه متون تاريخى و حديثى كه بخشى از آن ملاحظه شد،
اين توجيهْ قابل قبول نيست و شگفت از مرحوم شيخ مفيد كه
مىفرمايد: «اينكه امام، به وقت شهادت خويش علم داشته باشد،
حديثى كه بر اين علم دلالت كند وجود ندارد»!
2 . عدم علم در هنگام تحقّق تقدير الهى
پاسخ دوم اين است كه امامان قدس سرهما به تفصيل، جريان شهادت خود رامىدانند؛ امّا
ر. ك: اهل بيت در قرآن و حديث: جلد يكم / بخش
چهارم / فصل سوم: مبادى علوم اهل بيت.