ب خستگى رزم‏آوران از جنگ بدون غنيمت - دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 7

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ب خستگى رزم‏آوران از جنگ بدون غنيمت


مردمان آن روزگار، گو اين‏كه مسلمان بودند و با فرمان پيشواى
الهى آهنگ نبرد مى‏كردند، امّا سطح فرهنگ و گرايش‏هايشان چنان
نبود كه در گام‏هايى كه برمى‏دارند، خداجوى باشند و اخلاصْ پيشه
كنند. در جنگ‏ها، جمع‏آورى غنيمت، يكى از انگيزه‏هاى مؤثّر بود،
بويژه براى كسانى كه روزگارى طولانى بدان خوى كرده بودند. اكنون
روزها و ماه‏ها در صحنه نبرد مى‏ماندند، بدون اين‏كه از آنچه فراچنگ
مى‏آوردند، بتوانند بهره گيرند.

آنان در دوران زمامداران پيش از امام على عليه السلام ، به كسب غنايم در
جنگ و بهره‏ورى از آن غنايم، عادت كرده بودند. اكنون امام عليه السلام از
آغازين روزهاى نبرد، از آنها مى‏خواست كه به اموال مردمان، دست
درازى نكنند و بدانند كه در آنچه در اوج جنگ به دست مى‏آورند، حقّ
تصرّف ندارند. پذيرفتن جنگ بدون غنايم، براى مردم، بسى دشوار
بود.

آنان كه همراه على عليه السلام بودند، غالبا از چنان ايمان و درايتى برخوردار
نبودند كه در نبرد با فتنه‏انگيزان، فقط به خدا بينديشند و «شمشير در پىِ
حق بزنند» و از نبرد، جز رضاى الهى تمنّايى نداشته باشند. بسيارى از
آنان، در جنگ، بيشتر و پيشتر از آن كه به حق و دين و خاموش‏سازى
فتنه بينديشند، به منافع خود فكر مى‏كردند. متون تاريخى نشان مى‏دهد
كه از جمله اعتراضاتى كه مكرّر در جمل و نهروان طرح مى‏شد ـ و
حجم بسيارى هم داشت ـ اين بود كه چرا زنان دشمنان، به اسارت
گرفته نمى‏شوند و اموالشان تقسيم نمى‏گردد. ابن ابى الحديد، اين
واقعيت تاريخى را بر اساس اتّفاق گزارشگران نقل كرده، مى‏نويسد:

اِتَّفَقَتِ الرُّواةُ كُلُّها عَلى أنَّهُ عليه السلام قَبَضَ ما وَجَدَ في عَسكَرِ الجَمَلِ مِن سِلاحٍ
ودابَّةٍ ومَملوكٍ ومَتاعٍ وعُروضٍ، فَقَسَّمَهُ بَينَ أصحابِهِ، وأنَّهُم قالوا لَهُ: اِقسم
بينَنا أهلَ البَصرَةِ فَاجعَلهُم رَقيقا، فَقالَ: لا. فَقالوا: فَكَيفَ تُحِلُّ لَنا دِمائَهُم
وتُحَرِّمُ عَلَينا

/ 344