دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

سپس وعده عذاب را دير مى‏انگاريد به بهانه ناآگاهى از كيفر او و
سبك شمردن انتقام او و ايمن بودن از كيفرش، كه همانا خداى سبحان، [مردم[
دوران گذشته را كه پيش از شما بودند، نفرين نكرد، جز براى آن كه امر به
معروف و نهى از منكر را وا گذاشتند.

پس خدا، بى‏خردان را به خاطر انجام دادن معصيت‏ها، و خردمندان را به
جهت رها كردن نهى از منكر، لعنت كرد.

پيش از امام على عليه السلام پيامبر اسلام نيز اين خطر را براى مردم، چنين
بازگو كرده بود كه:

يا أيُّهَا النّاسُ! إنَّ اللّه‏َ يَقولُ لَكُم: مُروا بِالمَعروفِ وَانهَوا عَنِ المُنكَرِ، قَبلَ أن
تَدعوا فَلا اُجيبَ لَكُم و تَسأَلوني فلا اُعطِيَكُم، وتَستَنصِروني فَلا أنصرَكُم.
¹
اى مردم! خداوند به شما مى‏فرمايد: به خوبى فرمان دهيد و از زشتى باز
داريد، پيش از آن كه دعا كنيد و دعايتان را مستجاب نكنم و از من بخواهيد و به
شما نبخشم و از من يارى طلبيد و يارى‏تان نرسانم.

خطر ترك فريضه امر به معروف و نهى از منكر، براى تداوم انقلاب
اسلامى، به حدّى است كه امام على عليه السلام تا آخرين لحظات زندگى، مردم
را از آن برحذر مى‏داشت و در آخرين جمله وصيت‏نامه‏اش فرمود:

لا تَترُكُوا الأَمر بِالمَعروفِ وَالنَّهيَ عَنِ المُنكَرِ، فَيُوَلّى عَلَيكُم شِرارُكُم، ثُمَّ
تَدعونَ فَلا يُستَجابُ لَكُم. ²
امر به معروف و نهى از منكر را رها نكنيد، تا پليدان بر شما مسلّط گردند و
آن‏گاه، دعا كنيد و مستجاب نشود.

1 - ميزان الحكمة با ترجمه فارسى: جلد هشتم / بخش 349 / حديث 12727.

2 -  ر.ك: ص 276، ح 2961.