دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

مرگ فرستاده
مى‏شوند و آنان نگران‏اند». ¹

2762.امام على عليه السلام ـ در نكوهش ياران نافرمان خويش ـ: خدا
را سپاس بر امرى كه فرمان داد و بر كارى كه مقدّر كرد و بر اين‏كه مرا
گرفتار قومى چون شما كرد كه هرگاه فرمان دادم، پيروى نكرديد و
آن‏گاه كه خواندم، پاسخ نداديد. اگر شما را مهلت دهند، به ياوه‏ها
مى‏پردازيد و اگر جنگ پيش آيد، سست مى‏شويد. اگر مردم بر گِرد
پيشوايى فراهم آيند، طعنه مى‏زنيد و اگر گرفتار سختى شويد، بازپس
مى‏گرديد.

دشمنتان بى‏پدر باد! در يارى كردنتان و جهاد در راه حقّتان منتظر
چيستيد؟ مرگ يا ذلّت؟ به خدا سوگند، اگر روز مرگم فرارسد ـكه حتما
خواهد آمد، ميان من و شما جدايى خواهد افكند، در حالى كه از
هم‏نشينى‏تان بيزارم و با وجود شما اندك و تنهايم.

خدا خيرتان دهد! آيا آيينى نيست كه شما را گِرد آورد؟ و آيا غيرتى
نيست كه شما را برانگيزد؟ آيا شگفت نيست كه معاويه، جفاكاران
فرومايه را فرامى‏خوانَد و بى‏آن كه به آنان كمك و بخششى كند،
پيروى‏اش مى‏كنند، ولى شما را ـ كه يادگار اسلام و بازمانده مردميد ـ با
كمك مالى و بخشش فرا مى‏خوانم و ليكن از گِرد من پراكنده مى‏شويد
و بامن ناسازگارى مى‏كنيد؟! نه فرمانى خشنود كننده از سوى من شما را
مى‏رسد، تا از آن راضى شويد و نه خشمى كه بر محور آن گرد آييد.
همانا محبوب‏ترين چيزى كه ديدارش كنم، مرگ است.

به يقين، كتاب الهى را به شما آموختم و با حجّت و برهان در ميانتان
داورى كردم و آنچه را نمى‏شناختيد، به شما شناساندم و آنچه را
ناگوارانه بيرون مى‏افكنديد، برايتان گوارا ساختم. كاش كور مى‏ديد و
خفته بيدار مى‏گشت!

نهج‏البلاغة: خطبه 39.