دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

مهربان
باشيد و شما را از غارتگرى، ستم بر يكديگر، حسدورزى، دشنام و
تجاوز به يكديگر، شرابخوارى، كم‏فروشى و كاستى در سنجش‏ها نهى
كرد و در آنچه بر شما نازل شد، به شما پيشنهاد كرد كه زنا نكنيد، ربا
نخوريد، مال يتيمان را به ستم نخوريد، امانت‏ها را به صاحبانش
برگردانيد، در زمين در پى فساد نباشيد و تجاوز نكنيد، كه خداوند
تجاوزگران را دوست نمى‏دارد. شما را به هر خيرى كه به بهشتْ
نزديكتان مى‏سازد و از آتشْ دورتان مى‏كند، فرمان داد و از هر بدى كه
از بهشت دور و به دوزخ نزديك مى‏سازد، برحذر داشت.

چون زمان آن حضرت از دنيا تمام شد، خداوند، او را سعادتمند و
ستوده نزد خويش برد. و چه مصيبتى بود كه بر نزديكان فرود آمد و
عموم مسلمانان را فراگرفت؛ مصيبتى كه پيش‏تر مانند آن به ايشان
نرسيده بود و پس از آن هم مانندش را نخواهند ديد.

چون پيامبر خدا درگذشت، مسلمانان پس از او درباره حكومت به
كشمكش پرداختند. به خدا سوگند، هرگز به ذهنم نمى‏آمد و بر خاطرم
نمى‏گذشت كه عرب، پس از پيامبر صلي الله عليه و آله اين خلافت را از خاندانش دور
كنند و پس از وى، از من دورش سازند و مرا هراسان نساخت، جز اين
كه مردم به‏سوى ابوبكر سرازير شدند و به طرف او روان شدند تا با وى
بيعت كنند.

من دست نگه داشتم و ديدم كه من براى تصدّى خلافت و جانشينى
پس از او، شايسته‏تر از ديگرانم كه بر سر كار آمدند و مدّتى كه خدا
خواست، بر اين وضع صبر كردم تا آن كه ديدم گروهى از مردم از اسلام
برگشته‏اند و به نابود ساختن دين خدا و آيين محمّد صلي الله عليه و آله و ابراهيم عليه السلام فرا
مى‏خوانند. ترسيدم كه ا گر به يارى اسلام و مسلمانان برنخيزم، در دينْ
رخنه و خرابى بزرگى پيش آيد كه مصيبت آن بسى بزرگ‏تر است از آن
كه حكومت بر شما را از دست بدهم؛ حكومتى كه كالايى چند روزه و
زوال‏پذير همچون سراب و گذرا همچون ابر است. اين بود كه نزد ابو
بكر