دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 7

آن است، فرا خواندند. به شما گفتم
كه اينان اهل دين و قرآن نيستند. از روى مكر و نيرنگ و سست كردن
عزم شما و ايجاد ضعف، قرآن بر نيزه كرده‏اند. پس در راه حقّ خويش
جنگتان را با آنان ادامه دهيد؛ امّا از من نپذيرفتيد و گفتيد: قبول كن. اگر
به آنچه در قرآن است، گردن نهادند، پس با ما در حق، همراه مى‏شوند و
اگر گردن ننهادند، حجّت ما بر ضدّ آنان بزرگ‏تر خواهد بود. من هم
پذيرفتم. چون ديدم شما دست كشيديد و سست شديد، من نيز از آنان
دست كشيدم.

ميان شما و آنان مصالحه بر دو نفر شد كه آنچه را قرآن زنده
مى‏دارد، زنده بدارند و آنچه را قرآن مى‏ميراند، بميرانند. رأى آن دو
مختلف و داورى‏شان ناهماهنگ شد و حكم قرآن را وا گذاشته به
مخالفت با كتاب خدا پرداختند. خداوند هم از راه درست، دورشان
ساخت و آنان را به وادى گم‏راهى افكند و داورى آنان را دور افكند، و
شايسته همين نيز بودند.

پس گروهى از ما كناره گرفتند. ما نيز ـ تا با ما كارى نداشتند ـ
كارشان نداشتيم. تا آن كه به فساد در زمين روى آوردند، كشتند و تباه
كردند. نزد آنان رفتيم و گفتيم: قاتلان برادرانمان را به ما تحويل دهيد،
آن‏گاه قرآن داور بين ما و شما باشد.

گفتند: ما همگى آنان را كشتيم و همه ما خون آنان و شما را هدر
مى‏دانيم. سواره‏ها و پياده‏هاى آنان بر ما تاختند و خداوند هم آنان را به
خاك هلاكتِ ستمگران افكند.

پس چون كار آنان چنين شد، فرمانتان دادم كه فورى در پى
دشمنانتان بشتابيد. گفتيد: شمشيرهايمان كُند شده، تيرهايمان تمام
گشته و پيكانِ نيزه‏هايمان كُند شده و بيشتر آنها خم شده است. ما را به
شهرمان برگردان تا با بهترين ساز و برگ آماده شويم، و اگر برگردى به
تعداد كسانى كه از ما كشته يا جدا شدند، نيروهاى ما را مى‏افزايى، كه
اين كارْ ما را در برخورد با دشمن نيرومندتر مى‏سازد.