عدل الهی نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
اگر از انسان عمل خيري با همه شرايط حسن فعلي و فاعلي صادر شود و از طرف ديگر انسان در برابر حقيقت ، خصوصا حقيقتي كه از اصول دين بشمار مي رود لجاج ورزد و عناد به خرج دهد ، در اين صورت آيا آن عمل كه در ذات خود خير و ملكوتي و نوراني بوده و از جنبه بعد الهي و ملكوتي نقصي نداشته ، به واسطه اين لجاج و عناد و يا به سبب يك حالت انحرافي روحي ديگر نابود مي گردد يا نه ؟ در اينجا مسأله " آفت " مطرح است . ممكن است عملي ، هم داراي حسن فعلي باشد و هم داراي حسن فاعلي ، و به تعبير ديگر هم پيكر صحيح داشته باشد و هم روح و جان سالم ، هم از وجهه ملكي و طبيعت خير باشد و هم از وجهه ملكوتي ، ولي در عين حال از نظر ملكوتي به خاطر آفت زدگي تباه و پوچ گردد ، همچون بذري سالم كه در زمين مساعد پاشيده مي شود و محصول هم مي دهد ولي قبل از اينكه مورد استفاده قرار گيرد دچار آفت مي گردد ، ملخ يا صاعقه اي آن را نابود مي سازد . قرآن كريم اين " آفت زدگي " را " حبط " مي نامد . " آفت زدگي " اختصاص به كفار ندارد ، در اعمال نيك مسلمانان نيز ممكن است پيش آيد . ممكن است يك مسلمان مؤمن ، در راه خدا و براي خدا به فقير مستحقي صدقه بدهد و صدقه او مورد قبول واقع گردد ولي بعد آن را با منت گذاشتن بر او و يا با نوعي آزار روحي ديگر به او ، نيست و نابود گرداند و تباه سازد .قرآن كريم مي فرمايد : يا ايها الذين آمنوا لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الاذي ( 1 ) . " اي كساني كه ايمان آورده ايد صدقات خويشتن را با منت نهادن و آزار رساندن باطل نكنيد " . يكي ديگر از آفات اعمال خير " حسد " است ، چنانكه فرموده اند : ان الحسد ليأكل الحسنات كما تأكل النار الحطب ( 2 ) . " حسد ورزيدن اعمال خير انسان را مي بلعد و مي خورد آنچنانكه هيزم ، آتش را " . يكي ديگر از آن آفات ، " جحود " يعني حالت " ستيزه گري " با حقيقت است . جحود يعني اينكه آدمي حقيقت را درك كند و در عين حال با آن مخالفت كند . به