از جهان دو بانگ مي آيد به ضد
آن يكي بانگش نشور اتقيا
و آن دگر بانگش نفور اشقيا
تا كدامين را تو باشي مستعد
و آن دگر بانگش نفور اشقيا
و آن دگر بانگش نفور اشقيا
آنجا كه مي گويد : فبما اغويتني لاقعدن لهم صراطك المستقيم . ثم لاتينهم من بين ايديهم و من خلفهم و عن ايمانهم و عن شمائلهم و لا تجد اكثرهم شاكرين ( 4 ) . " به اين سبب كه مرا گمراه ساختي ، بر سر راه ايشان خواهم نشست ، آنگاه از پيش رو و از پشت سرشان ، و از راست و از چپشان خواهم آمد و بيشتر آنان را سپاسگزار نخواهي يافت " .
1. سجده / . 7 . 2. طه / . 50 . 3. اسراء / . 64 . 4. اعراف / 16 و . 17