عدل الهی نسخه متنی

طوسي ، در يك رباعي عالي ، فلسفه مرگ را بيان كرده است ، مي توان آن را پاسخي به رباعي معروف خيام دانست ، و شايد اين رباعي در جواب آن رباعي است . رباعي منسوب به خيام اين است :

بابا افضل مي گويد :

در اين رباعي ، جسم انسان ، همچون صدفي دانسته شده كه گوهر گرانبهاي روح انساني را در دل خود مي پروراند . شكستن اين صدف ، زماني كه وجود گوهر كامل مي گردد ، ضرورت دارد تا گوهر گرانقدر از جايگاه پست خود به مقام والاي كله گوشه انسان ارتقاء يابد .

فلسفه مرگ انسان نيز اين است كه از محبس جهان طبيعت به فراخناي بهشت برين كه به وسعت آسمانها و زمين است منتقل گردد و در جوار مليك مقتدر و خداي عظيمي كه در تقرب به او هر كمالي حاصل است ، مقام گزيند ( 1 ) ، و اين است معناي : انا لله و انا اليه راجعون ( 2 ) . " ما متعلق به خداييم و ما به سوي وي بازگشت داريم " . ايراد " چرا مي ميريم ؟ " و پاسخ آن ، به صورت نغزي در يكي از داستانهاي مثنوي آمده است :

1. ان المتقين في جنات و نهر 0 في معقد صدق عند مليك مقتدر . قمر / 54 - 55 .

2. بقره / . 156