نماز و قرآن - تفسیر نماز نسخه متنی

نماز و قرآن

در مواردى قرآن و نماز در كنار هم آمده اند، مانند:

(يَتلُونَ كِتابَ اللّهِ وَ اَقامُوا الصَّلوةَ)(61)

قرآن تلاوت مىكنند و نماز به پاى مىدارند.

و يا در جاى ديگر مىفرمايد: (يُمَسِّكوُنَ بِالْكِتابِ وَ اَقامُوا الصّلوة)(62) به قرآن تمسّك مىجويند و نماز به پاى مىدارند.

گاهى براى نماز و قرآن، يك صفت آورده شده، چنانكه كلمه ذِكر هم به قرآن گفته شده است: (اِنّا نَحْنُ نَزَّلْنا الذِّكر)(63) ما ذكر را نازل كرديم. و هم فلسفه نماز شمرده شده است: (اَقِمِ الصَّلوةَ لِذِكْرى)(64) نماز را بخاطر ياد من به پاى دار.

جالب آنكه گاهى بجاى كلمه نماز كلمه قرآن آمده است، مانند آيه (اِنَّ قُرآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً)(65) كه گفته اند مراد از قرآن الفجر، نماز صبح است.

بگذريم كه خواندن قرآن بصورتِ حمد و سوره، يكى از واجباتِ نماز است و بحث نماز در اكثر سوره هاى قرآن، هم در بزرگ ترين سوره (بقره) و هم در كوچك ترين سوره ها (كوثر) آمده است.