تكبير در فرهنگ اسلامى - تفسیر نماز نسخه متنی

تكبير در فرهنگ اسلامى

نه فقط در نماز، بلكه در بسيارى از موارد و مواضع، گفتن اللّه اكبر وارد شده است و لذا مسلمانان در صدر اسلام، هم در تلخى ها و هم در شادى ها تكبير مىگفته اند كه ما به گوشه اى از آن اشاره مىكنيم:

1- در جنگ خندق، مسلمين هنگام كندن خندق به سنگ محكمى برخورد كردند كه كلنگ شكست اما سنگ نشكست. پيامبر آمد و با ضربه اى سنگ را شكست. مسلمانان يك صدا تكبير گفتند و در همانجا پيامبر صلّى اللّه عليه وآله فرمود: من سقوط كاخهاى روم و ايران را در برق و جرقه سنگ ها ديدم.(154)

2- على عليه السلام در جنگ صفين، هر كس را كه مىكشت با صداى بلند تكبير مىگفت و مسلمين با شمردن تكبيرها فهميدند كه حضرت چه تعداد را به هلاكت رسانده است.(155)

3- شبى كه فاطمه زهرا عليها السلام را به خانه على ابن ابيطالب عليهما السلام مىبردند هفتادهزار فرشته، تكبيرگويان به زمين نازل شدند.(156)

4- پيامبر گرامى ما بر جنازه فاطمه بنت اسد، 40 تكبير(157) و بر جنازه عموى خود حضرت حمزه، 70 تكبير خواندند.(158)

5 - مستحب است در مراسم حج هر سنگ ريزه اى كه به جايگاه شيطان پرتاب مىشود يك تكبير گفته شود.(159)

6- در تسبيحات حضرت زهرا كه ثوابش معادل هزار ركعت نماز مستحبى است، 34 مرتبه تكبير آمده است.(160)

7- هنگامى كه پيامبراكرم متولد شد اولين كلمه اى كه بر زبان آورد كلمه مباركه اللّه اكبر بود.(161)

8 - روزى كه مكّه بدست مسلمانان فتح شد، پيامبر وارد مسجدالحرام شد و به حجرالاسود اشاره كرد و تكبير گفت و مسلمانان با صداى بلند چنان تكبير گفتند كه لرزه بر اندام مشركين افتاد.(162)

9- در روايات مىخوانيم: هرگاه چيزى موجب تعجب شما شد تكبير بگوييد.(163)

10- در جنگ اُحُد، قهرمانى از كفار مبارز مىطلبيد. حضرت على عليه السلام جلو رفت و چنان ضربه اى بر او وارد كرد كه پيامبر و مسلمانان با صداى بلند تكبير گفتند.(164)

11- پيامبراكرم به حضرت على مىفرمود: هرگاه به هلال ماه يا آينه نظر كردى و يا مشكلى به تو رو آورد 3 مرتبه تكبير بگو.(165)

12- زيد فرزند امام سجاد عليه السلام كه عليه حكومت بنى اميّه قيام كرد، شعارش اللّه اكبر بود.(166)

13- در جنگ بدر، پيامبر صلّى اللّه عليه وآله در انتظار هلاكتِ يكى از سران دشمن به نام نوفل بود، همين كه خبر دادند حضرت على او را از ميان برداشت پيامبر تكبير گفت.(167)

14- هنگامى كه حضرت على به خواستگارى حضرت زهرا آمد، پيامبر فرمود: صبركن تا موضوع را با دخترم فاطمه در ميان بگذارم. اما حضرت زهرا سلام الله عليها سكوت كرد و چيزى نگفت. پيامبر فرمود: «اللّه اكبر سكوتها اقرارها».(168)

15- در جنگ با خوارج، وقتى فرمانده آنها به هلاكت رسيد، حضرت على تكبير گفت و سجده كرد و همه مردم تكبير گفتند.(169)

16- گروهى از يهود مسلمان شدند و به پيامبر گفتند: پيامبران قبلى جانشين داشته اند وصىّ شما كيست

در اينجا آيه ولايت نازل شد كه رهبر شما خدا و رسول او و مؤمنانى هستند كه در حال ركوع زكات مىدهند.(170) پيامبر فرمودند: به مسجد برويم. وقتى وارد شدند فقيرى را ديدند كه خوشحال است و حضرت على در حال ركوع انگشتر خود را به او داده است. در اين هنگام پيامبر تكبير گفتند.(171)

17- گفتن تكبير به هنگام ورود به حرم امامان معصوم سفارش شده است. چنانكه قبل از خواندن زيارت جامعه، 100 تكبير در سه مرحله مىخوانيم كه به قول مرحوم مجلسى شايد دليل اين همه تكبير آن باشد كه جملاتِ زيارت جامعه شما را دچار غلوّ در مورد امامان نكند.(172)

18- حضرت على عليه السلام در قضاوت هاى خود وقتى مجرم را شناسايى مىكرد تكبير مىگفت.(173)

19- ميثم تمار كه به جرم طرفدارى از حضرت على عليه السلام بدستور ابن زياد به دار آويخته شد و با نيزه به او حمله كردند، در لحظه شهادت تكبير مىگفت و از دهانش خون مىآمد.(174)

20- در شب معراج، پيامبر از هر آسمانى كه مىگذشت تكبير مىگفت.(175)

21- جبرئيل نزد پيامبر صلّى اللّه عليه وآله بود كه حضرت عليه السلام على وارد شد جبرئيل گفت: اى محمّد! به خدائى كه ترا به پيامبرى مبعوث كرد، اهل آسمان ها از اهل زمين اين على را بهتر و بيشتر مىشناسند، هرگاه او در جنگ ها تكبير مىگويد ما فرشتگان نيز با او همصدا مىشويم.(176)

22- در جنگ خيبر وقتى مسلمانان وارد قلعه شدند، چنان تكبير مىگفتند كه يهوديان پا به فرار گذاشتند.(177)