حكمت هاى سجده - تفسیر نماز نسخه متنی

حكمت هاى سجده

از اميرالمؤمنين على عليه السلام درباره حكمت هاى سجده پرسيدند، حضرت فرمود: سجده اوّل، يعنى آنكه در ابتدا خاك بودم و چون سر از سجده برمى دارى يعنى از خاك به دنيا آمدم. سجده دوم يعنى دوباره به خاك بازمى گردم و سر برداشتن از آن، يعنى در قيامت از قبر برمى خيزم و محشور مىشوم.(285)

امام صادق عليه السلام مىفرمايند: چون سجده براى خداست پس نبايد بر خوردنى ها و پوشيدنى ها كه مورد توجه اهل دنياست، سجده كرد. سجده بايد انسان را متوجه خدا سازد نه شكم و لباس و مادّيات.(286)

در حديث مىخوانيم: دليل سجده سهو براى هر كم و زيادى سهو و يا كلام و قيام و قعود نابجا، آن است كه ابليس تو را گرفتار حواس پرتى كرد و در نماز تو خللى ايجاد نمود، پس تو بعد از نماز دو سجده بجاى آور تا بينى او به خاك ماليده شود و بداند هر لغزشى ايجاد كند تو دوباره در برابر خداوند به سجده مىافتى.(287)

حضرت على عليه السلام فرمودند: ظاهر سجده، صورت گذاردن بر خاك از روى اخلاص وخشوع است، اما باطن آن دل كندن از همه امور فانى و دل بستن به سراى باقى ورهايى از تكبر، تعصّب و تمام وابستگى هاى دنيوى است.(288)