در ميان مردم و اقوام مختلف رسم است كه كارهاى مهّم را با نام يكى از بزرگان خويش كه مورد احترام و علاقه آنهاست، شروع مىكنند، تا آن كار با ميمنت و مباركى آغاز شود و به انجام رسد.البتّه هركس بر اساس افكار و عقايد صحيح يا فاسد خود عمل مىكند. بعضى با نام بتها و طاغوت ها و بعضى با نام و ياد خدا و به دست اولياى خدا كارهاى خود را شروع مىكنند. چنانكه امروز رسم شده ساختمان هاى مهم را، افراد مهمّ اولين كلنگش را بر زمين مىزنند، در جنگ خندق نيز پيامبراكرم براى حفر خندق، اوّلين كلنگ را خود به زمين زدند.بسم اللّه، سرآغاز كتاب وحى است. بسم اللّه، نه تنها در ابتداى قرآن بلكه در آغاز تمام كتاب هاى آسمانى بوده است. بسم اللّه، سرلوحه عمل همه انبيا بوده است. وقتى كشتى حضرت نوح در ميان امواج طوفان به راه افتاد، نوح به ياران خود گفت: سوار شويد كه: (بسم اللّه مجريها و مرسيها)(182) حركت و توقف اين كشتى با نام خداست.حضرت سليمان نيز وقتى ملكه سبا را به سوى خدا دعوت كرد، دعوتنامه خود را با جمله (بسم اللّه الرحمن الرحيم) آغاز كرد.حضرت على عليه السلام مىفرمود: «بسم اللّه» مايه بركت كارها و ترك آن موجب نافرجامى امور است.(183)همچنين به شخصى كه جمله «بسم اللّه» را مىنوشت فرمود: «جَوِّدها» آنرا نيكو بنويس.(184)به زبان آوردنِ «بسم اللّه» در شروع هر كارى سفارش شده است ؛ غذاخوردن، خوابيدن، سوارشدن بر مركب، نكاح و زناشويى و بسيارى از كارهاى ديگر. حتى اگى حيوانى بدونِ گفتن «بسم اللّه» ذبح شود مصرف گوشت آن حرام است. و اين رمز آن است كه خوراكِ انسانِ هدفدار و موحّد نيز بايد جهت الهى داشته باشد.
لطفا منتظر باشید ...
