سجده هاى اولياى خدا - تفسیر نماز نسخه متنی

سجده هاى اولياى خدا

امام صادق عليه السلام مىفرمايد: دليل آنكه حضرت ابراهيم به مقام خليل اللّهى رسيد، سجده هاى زياد او بر خاك بود.(298)

شبى كه بنا شد حضرت على در جاى پيامبراكرم بخوابد تا آن حضرت از تيغ دشمنان در امان بماند، از رسول خدا پرسيد: اگر من اينكار را بكنم جان شما به سلامت خواهد بود؟ وقتى پيامبر جواب مثبت داد، حضرت على لبخندى زد و به شكرانه اين توفيق سجده شكر كرد.(299)

وقتى سر بريده ابوجهل، رهبر مشركان را به نزد پيامبر آوردند، حضرت سجده شكر كردند.(300)

امام سجّاد عليه السلام در پايان هر نماز به شكرانه انجام آن سجده شكر مىكرد و هرگاه بلائى از او دور مىشد و يا ميان دو مسلمان را اصلاح مىكرد به شكرانه آن سجده مىكرد. آن حضرت سجده خود را به قدرى طول مىداد كه غرق در عرق مىشد.(301)

چند نكته

1- جاى سجده به قدرى ارزش پيدا مىكند كه در حديث مىخوانيم: پس از نماز بر جاى سجده دست بكش و به صورت و بدن خود بكش تا از امراض و آفات و ناگوارى ها در امان بمانى.(302)

2- سعى كنيم سجده شكر بعد از نماز مغرب را فراموش نكنيم كه دعا در آن مستجاب است.(303) امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه بين اذان و اقامه سجده كند و در سجده بگويد: «سَجَدْتُ لَك خاضِعاً خاشعاً ذليلاً» خداوند محبت او را در دل مؤمنان و هيبت او را در دل منافقان قرار مىدهد.(304)

3- سجده مخصوص خداست و در مقابل هيچكس حتّى پيامبر خدا سجده جايز نيست (305)، چه رسد به قبور امامان و امام زادگان كه بعضى ها به عنوان پابوسى در مقابل آنها به سجده مىافتند.

هنگامى كه مسلمانان به حبشه هجرت كردند، كفار گروهى را نزد نجاشى فرستادند تا مسلمانان را به كشورش راه ندهد و آنها را اخراج كند. نماينده قريش طبق رسم آن زمان در مقابل نجاشى پادشاه حبشه به سجده افتاد، امّا نماينده مسلمين كه جعفر برادر حضرت على بود سجده نكرد و گفت: ما جز در برابر خدا در برابر احدى سجده نمى كنيم.(306)

سجده حضرت يعقوب و فرزندانش در برابر حضرت يوسف نيز نه بر يوسف، بلكه براى خداوند بود، لكن به شكرانه نعمت وصال يوسف. (وَ خَرُّوا لَهُ سُجَّداً)(307)