سجده شكر - تفسیر نماز نسخه متنی

سجده شكر

سجده مخصوص نماز نيست، بلكه در موارد ديگرى نيز مطرح است و حتى گاهى واجب مىشود، مانند تلاوت يكى از چهار آيه اى كه سبب سجده مىگردد.

يكى از موارد شكر، سجده شكر است كه به آن سفارش بسيار شده است.

سجده شكر، يعنى تشكر از نعمت هاى بى پايان الهى كه بر ما و خانواده ما نازل شده است. امام صادق عليه السلام مىفرمايد: هرگاه ياد نعمتى افتادى، صورت خود را براى تشكر بر زمين بگذار و اگر ديدى كه مردم ترا مىبينند به احترام آن نعمت كمى خم شو.(291)

پيامبر اكرم را ديدند كه از شتر پياده شد و پنج سجده كرد و فرمود: جبرئيل بر من نازل شد و پنج بشارت به من داد و من براى هر بشارتى يك سجده كردم.(292)

حضرت على عليه السلام گاه در سجده شكر بيهوش مىشد(293) و از امام زمان عليه السلام نقل شده كه لازم ترين سنّت ها، سجده شكر است.(294)

در سجده شكر هرگونه ذكر و دعايى جائز است، امّا گفتن «شُكْرا لِلّه» و «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» و ياد نعمت بزرگ ولايت اهل بيت عليهم السلام سفارش شده است.(295) خداوند مىفرمايد: پاداش كسى كه سجده شكر كند آن است كه من هم از او تشكر مىكنم.(296)

گرچه سجده شكر زمان و مكان بخصوص ندارد، اما بهترين زمان آن پس از هر نماز و به عنوان يكى از تعقيبات نماز است.