ديباچه
به نام خداى بخشاينده مهربانپاكى تو، تو سرپرست مائى نه آنان كسى را ازنزد خود سرپرست ما گردان و كسى را از نزد خود ياور ما گردان هان مردم هرآينه حقيقت- از نزد پروردگارتان- به سوى شما آمد، هر كس راه يافت- به راستى- به سود خود راه مى يابد وهر كه گمراه شد جز اين نيست كه به زيان خود گمراه مى شود و من كارگزارشما نيستم و جز رساندن پيام چيزى بر من نيست فروغ و نامه اى بزرگ از سوى خداوند به نزد شما آمد تا هر كس به راه نابودى رفت با داشتن راهنما نابودشود و هر كس كه زندگى يافت با داشتن راهنما به زندگى دست يابد، خدا شما را از "نافرمانى" خود پرهيز مى دهد واز اين كه آنچه را نمى دانيد درباره ى خدا يگوئيد اين نامه اى است فرخنده كه فرو فرستاديمش، پس، از آن پيروى كنيد و پرهيزگار باشيد شايد كه آمرزيده شويد، به راستى حقيقت را به سوى شما آورديم ولى بيشتر شما حقيقت را ناخوش مى داريد. نيكى خداوند را
مى شناسند و سپس آن را نشناخته مى انگارند، پس در آن دانش چه دانش شما به آن راه نمى برد چرا به گفتگو مى پردازيد به جز از گمان پيروى نمى كنيد و شما جز به دروغ سخن نمى گوئيداز هوس هاى گروهى پيروى نكنيد كه پيشتر گمراه شدند و بسيارى را به گمراهى افكندند از خداوند فرمان بريدو از پيامبر فرمان بريد و از كسانى از خودتان كه سرپرست هستند، همان كسان كه دارائى هاشان را در شب و روز و آشكار و نهان "در راه خدا" مى بخشند و از سر دوستى با او- به تهيدست و پدر مرده و گفتار- خوراك مى خورانند، همانان كه گرويدند و كارهاى شايسته كردند كه آنان بهترين آفريدگانند.امينى