اخلاق در قرآن کریم جلد 2

از سوى ديگر،افراد كم صبر و استقامت،بسيار زود آلوده گناه مى شوند،زيرا گناه،جاذبه هاى نيرومندى براى نفس سركش انسانى دارد و اگر مقاومت شديدى در انسان نباشد،ايستادگى در برابر آن جاذبه ها ممكن نيست. در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است:«كم من صبر ساعة قد اورثت فرحا طويلا وكم من لذة ساعة قد اورثت حزنا طويلا،بسيار اتفاق افتاده كه يك ساعت صبر و شكيبايى، سبب شادى طولانى شده است،و چه بسيار لذت كوتاهى در يك ساعت،غم و اندوه طولانى به بارآورده است » (44)

ممكن است در طول زندگى،انسان گرفتار خسارت ها و زيان هاى مادى،اجتماعى ويا معنوى شود،مثلا در مورد مرگ نزديكان بايد گفت كه چنان نيست كه دوستان وخويشاوندان همه با هم متولد شوند و همه با هم بميرند،بعضى زودتر و بعضى ديرتر،چشم از جهان مى پوشند، آنها كه زودتر مى روند،بازماندگان را به داغ و فراق خود مبتلامى سازند.اگر انسان،صبور نباشد، به زودى سلامتش را از دست مى دهد،از همه چيززندگى مايوس گشته و دست و دلشان از كار مى ماند. آرى!اين صبر است كه با وجود تمام اين حوادث ناگوار،به روح و قلب انسان توانايى ادامه حيات را مى دهد.

در روايات سابق،بيان داشتيم كه امام صادق عليه السلام ثواب شكيبايى شيعيان دربرابر مصيب ها و گرفتارى ها را برابر با پاداش هزار شهيد دانستند كه اين امر نشانگر همين معنى است. خلاصه اين كه:در باره اهميت صبر و نقش آن در پيشبرد دين و دنيا،هر چه بيان شودكم است. به همين دليل،تعبيرات بسيار بالايى را كه در روايات اسلامى در باره صابران آمده است،نبايد مبالغه پنداشت:«انه من صبر نال بصبره درجة الصائم القائم،و درجة الشهيد الذى ضرب بسيفه قدام محمد صلى الله عليه و اله،هر كس صبر و شكيبايى كند،به خاطر آن به مقام روزه داران شب زنده دار مى رسد و درجه شهيدى را كه در پيشاپيش پيغمبر اكرم به دفاع پرداخته وشربت شهادت نوشيده است را به دست مى آورد.» (45) به گفته شاعر: