پیامبر شناسی نسخه متنی

حوزه معجزه هم ممكنات است. معجزه، ضرورى و محال را ممكن نمى سازد و بالطبع بر اندام آنها جامه وقوع هم نمى پوشاند. اگر اژدها شدن عصا ممتنع باشد، به هيچ اراده اى و به دست هيچ معجزه گرى اژدها نخواهد شد. معجزه گر ممكنى را كه به طور عادى در مدت زمانى طولانى انجام مى گيرد، به طور غير عادى در زمانى كوتاه به انجام مى رساند.

براى اژدها شدن يك عصا مدت زمانى طولانى لازم است. در مدار طبيعت، سالها بايد بگذرد، تا اجزاى عصا به صورت يك سلول نطفه اى در صلب يا رحم يك مار قرار گيرد و پس از گذشتن دورانى، يك بچه مار شود و با گذشتن سالها اژدها گردد. چنين چيزى عادى است. معجزه خرق عادت مى كند و فاصله طولانى زمان را به حد اقل ممكن مى رساند.

اما اگر معجزه گر اراده كند و خدايش اذن دهد، به يك چشم برهم زدن، سنگ را لعل بدخشان يا عقيق يمنى خواهد كرد.

قرآن كريم مى فرمايد:

«ما كان لرسول ان ياتي بآية الا باذن الله فاذا جاء امر الله قضي بالحق و خسر هنالك المبطلون » (3) .

«هيچ پيامبرى را نرسد كه بدون اذن خداوند، معجزه اى بياورد. همين كه امر خدا آمد، به حق داورى خواهد شد و اهل باطل، زيان مى بينند» .

از اين آيه شريفه دو نكته استفاده مى شود: يكى اين كه مبدا معجزه در نفوس شريفه خود انبياست. منتهى تا امر و فرمان خداوند صادر نشود، مقتضيات و مبادى نفسانى آنها تاثير نخواهد كرد. در نظام توحيدى، توحيد در وجوب وجود و توحيد در ربوبيت و الوهيت و خالقيت، خدشه ناپذير است. نه تنها معجزات انبيا كه معجزات امامان و كرامات اوليا نيز همين حكم را دارد.

در روايتى آمده است كه عبدالملك اموى مشغول طواف كعبه بود. امام سجادعليه السلام هم طواف مى كرد و به او توجهى نداشت. پرسيد: اين كيست كه پيشاپيش ما طواف مى كند و به ما توجهى ندارد؟ گفتند: على بن الحسين عليه السلام است. او در جايى نشست و گفت: او را نزد من آوريد. هنگامى كه حضرت تشريف آورد، عرض كرد: من قاتل پدر شما نيستم. چرا به من بى اعتنايى مى كنى؟ فرمود: قاتل پدرم دنياى او را خراب كرد و پدرم آخرت او را. اگر مى خواهى، توهم مثل او باش. گفت: چنين نخواهم كرد. مى خواهم نزد ما بيايى و ازدنياى ما بهره مند شوى. حضرت نشست و عبايش را گسترد و به درگاه خدا عرض كرد: