انتشار و رسمّيت مسيحيّت - آشنایی با ادیان الهی نسخه متنی

انتشار و رسمّيت مسيحيّت

طبق روايات مسيحى پس از به دار آويختن عيسى (ع ) شاگردان وى با عشق و علاقه فراوان بهتبليغ دين او
پرداختند. اين گروه كه نخستين بار در شهر انطاكيه در آسياى صغير، تركيهكنونى آن ها را نصرانى
ناميدند، همه يهوديانى بودند از پيروان حضرت عيسى (ع ) و بدوناين كه روش جديد خود را دين تازه اى
بخوانند، خود را مفسّران حقيقى كتاب عهد عتيق و دين يهودمى دانستند؛ با اين تفاوت كه اين ها بر امر
توبه از گناه و محبّت به همنوع واميد نجات بشر،تاءكيد بيشترى داشتند، و كم كم گفتارهاى منسوب به
حضرت عيسى (ع ) را هم جمع آورىكردند.

اين بود كه آيين مسيحيّت كه در آغاز به قصد اصلاح دين يهود، پديد آمده بود، رفته رفته ازحدود تنگناى
نژادى و قومى ، بيرون آمد و به صورت يك دينمستقل ، خودنمايى كرد، گرچه فرقه مسيحيان يهودى ، به شدّت
مورد اذيّت و آزار روحانيّانيهودى قرار داشتند، ولى انتظار رجعت عيسى (ع ) موجب مى گشت تا آنان تمام
سختى ها راتحمّل كنند، و نيز براى تبليغ و انتشار آيين جديد به سرزمين هاى روم ، مسافرت كنند.

كسانىكه دين مسيح را مى پذيرفتند، دو دسته بودند: دسته نخست كسانى بودند كه به زبان عبرى، سخن مى
گفتند. دسته ديگر، مردمى كه زبان شان يونانى بود و در خارج از سرزمينفلسطين ، سكونت داشتند و تحت
تاءثير فرهنگ يونانى قرار داشتند.

مسيحيان اوّليّه ، محافل و مجامع دينى خود را همان كنيسه كه در زبان آرامى به معناى انجمن است، مى
خواندند. امّا به تدريج اين مجمع با كنيسه در مواردى ، تفاوت پيدا كرد، وشكل و عنوان مستقلّى متناسب
با فرهنگ و آداب مسيحى و مسيحيان به خود گرفت . آن تفاوت ها اينگونه بود:

نخست اين كه مجمع و اساسا دين مسيح بر خلاف دين يهود، به نژاد معيّنى اختصاص ‍ نداشت وجنبه عمومى و
همگانى داشت ؛ دوم اين كه در اين محافل و معابد مذهبى ، زبان نيايش غالبا زبانيونانى بود و همين امر،
كار تبليغ را آسان مى كرد؛ سوّم اين كه اينمحافل كاملا جنبه روحانى داشت نه سياسى ؛ از اين رو، كمتر
مورد سوء ظنِّ سياستمداران قرارمى گرفت ؛ چهارم اين كه تمامى كسانى كه اين دين جديد را مى پذيرفتند
تنها مى بايدمراسم غسل تعميد به جاى آورند و از انجام مراسم خشك دين يهود، معاف بودند، و حتّى
براىتازه واردان (به جز يهوديان ) رسم ختنه هم ، ملغى شد.

به اين ترتيب و به دنبال تلاش فراوان شاگردان (حواريّون ) و ديگر پيروان حضرت عيسىمسيح (ع ) در راه
تبليغ و انتشار آيين و مرام نوپاى او (مسيحيّت )، اين آيين از محاصره تبليغىو فشارهاى سياسى اجتماعى
اَحبار و رهبانان متعصّب و خشن يهود، بيرون آمد، ودر شهرها وروستاهاى فلسطين ، سوريه ، انطاكيه و
ساير قلمرو حكومتى روم ، نشر و گسترش ‍ يافت ، و(جامعه مسيحى ) با هويّت ملّى مذهبى مستقلّ (مسيحيّت )
در آن مناطق به وجود آمد و شهرها ونواحى ياد شده به مراكز مهم مسيحى ، تبديل گشتند.

حتّى با ازدياد شمار پيروان آيين مسيحيّت در بيت المقدّس كه مقرّ حكومت داوود و سليمان (ع )،پايتخت
عبرانيان و نيز محلّ مصلوب شدن و سپس عروج حضرت عيسى مسيح (ع ) بود، جامعهمسيحى در اين شهر هم ، اعلام
موجوديّت كرد، و به زودى با تبليغاتى كه از سوى برخىيهوديان تازه مسيحى شده نظير (پولُس ) صورت گرفت ؛
اين شهر نيز به يكى از مهمترين مراكز مسيحى نشين ، تبديل گشت .(202)

كتب مقدّس مسيحيّت

چنان كه پيشتر گذشت (عهدين ) نام دو كتاب مقدّس دينى يهوديان و مسيحيان ، يعنى تورات وانجيل است ، كه
مجموع اين دو، نزد مسيحيان ، به عنوان (كتاب مقدس ) معتبر و مورد احترام مىباشد ؛ زيرا بر خلاف
يهوديان كه حضرت عيسى مسيح (ع ) و آيين و كتاب دينى او(انجيل ) را قبول ندارند، عيسويان و مسيحيان ،
كتاب دينى يهوديان (تورات ) راقبول داشته ، و از آن به عنوان (عهد عتيق ) يا پيمان كهن ، ياد مى كنند، در
برابر،(انجيل ) را (عهد جديد) يا پيمان نو به بيانى كه گذشت مى نامند.