لطفا منتظر باشید ...
هيچ گاه خاموش شود و بايد هميشه روشن باشد ؛ و موبدى كه آتش را به هم مىزند و روشن نگه مى دارد بايد
جلوى بينى و دهان خود را با پارچه اى ببندد، تا نفس او آتش راآلوده نكند. هنگام ورود به آتشكده خانم
ها نبايد بى حجاب باشند و بعد از زيارت هم نبايد به آتش آتشكده ، پشت شود. آتش در وسط اتاق و در جايى
قرار دارد كه آفتاب نبايد به آنبتابد، و در مجمر هميشه سوزان و روشن است . نيز زرتشتيان به پاس گرامى
داشت آتش مقدّس، شمع روشن را خاموش نمى كنند و بر آن نمى دمند.استعمال دخانيات نزد آن ها ممنوع است ؛
زيرا بايد چوب كبريت را با دهان خاموش كنند و ايناهانت به آتش است .در كتاب اوستا (يسناى 11 و 17) آتش را پنج نوع مى شمارد و اسامى آن ها عبارتند از:1- آتش معابد كه آتش و هرام ناميده مى شود.2- آتش در جسم و جان آدميان وجانوران .3- آتش نهفته در نباتات .4- آتش نهفته در ابر (صاعقه ).5- آتش موجود در بهشت در حضور اهورا مزدا.آلات و ادوات آتشكده عبارت است از: هاون ، براى فشردن هوم يا گياه ، دسته هاون ، چوب برسم، كه موبد به
وسيله آن ، مشعل آتش را به هم مى زند و از خاموش شدن جلوگيرى مى كند،برسمدان ، كارد كوچك ، چند جام ،
چند پياله ، رسن و ريسمان و سنگ بزرگ چهار گوشه اىبه نام (ارويس گاه ) كه آلات مزبور را روى آن مى
گذارند.(340)
5- دفن مردگان
زرتشتيان ، اجساد مردگان خودرا در محلّى به نام برج يا دخمه خاموشان ، در فضايى باز،قرار مى دادند تاطعمه لاشخوران شود؛ زيرا نزد آنان عناصر خاك ، آب و آتش ، مقدّس است ونبايد آلوده شود. دليل ديگر آن
كه اين رسم مغان بوده كه مردگان خود را طعمه حيوانات مى كردند. هنگام كفن و دفن اگر كسى دستش به جسد
مرده برسد بايدغسل مس ميّت به جا آورد؛ و براى انجام اين كار تنها، آب ، كافى نيست بلكه ابتدا بايد
مقدارى(ادرار گاو) كه به خاطر اثر ضدّ عفونى اش ، در آيين زرتشت از مطهّرات شمرده شده است با آب ،
مخلوط شود و با آن بدن را ضدّ عفونى كرد، سپس با آب خالص شست و شو داد.براى مرده ، سه روز مراسم عزا مى گيرند ؛ و به آن (پُرسه ) مى گويند. پس از آنمراسمى در سر سى روز، چهل
روز و سر سال براى شخص از دنيا رفته برگزار مى كنند.امّا موبدان روشنفكر تهران و غير آن ،درچند سال اخير اين رسم را لغو كرده اند، مردگان را پساز شست و
شو و كفن در پوششى از فلز نازك ، قرار داده و در گورهاى سنگى يا سيمانى ،مدفون مى كنند، تا هم هوا را
آلوده نسازند و هم از آن منظره نازيبا، جلوگيرى كرده باشند؛زيرا معتقدند كه اين رسم مغان بوده و جزو
آداب و رسوم زرتشتيان نبوده است .(341)
فهرست منابع
قرآن مجيد.آشنايى با تاريخ اديان ، غلامعلى آريا، مؤ سّسه فرهنگى و انتشاراتى پايا، تهران ،1376.اسلام و عقايد و آراء بشرى ، يحيى نورى ، انتشارات مجمع معارف اسلامى ، تهران ، چاپ هشتم ،خرداد 1357.آموزش دين ، علاّمه طباطبايى ، انتشارات جهان آرا.اديان زنده جهان ، رابرت . ا. هيوم ، ترجمه عبدالرّحيم گواهى ، دفتر نشر فرهنگ اسلامى ،تهران ، 1369 ش .اصل و نسب و دين هاى ايرانيان باستان ، عبدالعظيم رضايى ، نشر موج ، 1372ش .الميزان فى تفسير القرآن ، سيد محمد حسين طباطبائى ، بيروت ، 1391 ه .انتظار مسيحا در آيين يهود، جوليوس كرينستون ، ترجمه حسين توفيقى ، نشر مركز مطالعات وتحقيقات
اديان و مذاهب ، قم .اوستا، ترجمه جليل دوست خواه ، انتشارات مرواريد، 1374 ش .بحار الانوار، علاّمه مجلسى ، چاپ بيروت ، 1403 ه.بشارات عهدين ، محمد صادقى ، انتشارات دار الكتب الاسلاميّه ، 1362 ش .تاريخ اديان ، تاءليف على اصغر حكمت ، انتشارات ابن سينا، تهران ، بى تا، 1345 ش .تاريخ اديان و مذاهب جهان ، عبدالله مبلّغى ، نشر سينا، 1373ش .
